1. c. pres. ind.
a. impv. in apodosis. “εἰ δ᾽ ἄεθλα γαρύεν ἔλδεαι, φίλον ἧτορ, μηκέτ̓ ἀελίου σκόπει ἄλλο θαλπνότερον” O. 1.3 ““φίλια δῶρα Κυπρίας ἄγ᾽ εἴ τι, Ποσείδαον, ἐς χάριν τέλλεται, πέδασον ἔγχος Οἰνομάου”” O. 1.75 “ὑγίεντα δ᾽ εἴ τις ὄλβον ἄρδει, — μὴ ματεύσῃ θεὸς γενέσθαι” O. 5.23 “εἰ δέ τοι μάτρῳ μ̓ἔτι Καλλικλεῖ κελεύεις στάλαν θέμεν, — ἐμὰν γλῶσσαν εὑρέτω κελαδῆτιν” N. 4.79 “εἰ δὲ Θεμίστιον ἵκεις ὥστ᾽ ἀείδειν, μηκέτι ῥίγει” N. 5.50
b. pres. ind. in apodosis. (cf. A. 1. h. infra.) “εἰ δὲ θεὸν ἀνήρ τις ἔλπεται <τι> λαθέμεν ἔρδων, ἁμαρτάνει” O. 1.64 “εἰ δ᾽ ἀριστεύει μὲν ὕδωρ, κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος, νῦν δὲ — Θήρων — ἅπτεται — Ἥρακλέος σταλᾶν” (“νῦν γε” v. l.: “εἰ” has comparative force, just as) O. 3.42 “εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, μέγα τοι φέρεται πὰρ σέθεν” P. 1.87 “εἰ δέ τις ἤδη — λέγει —, παλαιμονεῖ κενεά” P. 2.58 “εἰ δὲ — ἐπίστᾳ, μανθάνων οἶσθα προτέρων” P. 3.80 “εἰ δὲ νόῳ τις ἔχει θνατῶν ἀλαθείας ὁδόν, χρὴ” P. 3.103 ““Μοῖραι δ᾽ ἀφίσταντ̓, εἴ τις ἔχθρα πέλει”” with temporal force P. 4.145 “διδοῖ” (sc. “ἡ δρῦς”) “ψᾶφον περ᾽ αὐτᾶς, εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται λοίσθιον ἢ — μόχθον — ἀμφέπει” (“ἀμφέπῃ” coni. Heyne: “εἰ” has temporal force) P. 4.266 ““εἰ μὲν — αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις <ναίειν> —, ἔστι σοι τούτων λάχος”” N. 10.83 “εἰ δ᾽ ἀρετᾷ κατάκειται —, χρή νιν εὑρόντεσσιν ἀγάνορα κόμπον μὴ φθονεραῖσι φέρειν γνώμαις” I. 1.41 “εἰ δέ τις ἔνδον νέμει πλοῦτον κρυφαῖον, ἄλλοισι δ᾽ ἐμπίπτων γελᾷ, ψυχὰν Ἀίδα τελέων οὐ φράζεται δόξας ἄνευθεν” I. 1.67 “εἰ δέ τις ἀρκέων φίλοις ἐχθροισι τραχὺς ὑπαντιάζει, μόχθος ἡσυχίαν φέρει ” Pae. 2.31
c. fut. ind. in apodosis, where “εἰ” has causal force. “ἀγγελίαν πέμψω ταύταν, εἰ — Χαρίτων νέμομαι κᾶπον” O. 9.26 ““εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι, ἐρέω”” P. 9.50
d. opt. c. “κε” in apodosis, i. e. potential. “εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸς ἀνήρ τι, φαῖμέν κε” N. 7.86 “εἰ δὲ κασιγνήτου πέρι μάρνασαι, — ἥμισυ μέν κε πνέοις γαίας ὑπένερθεν ἐών” N. 10.85
e. impf. ind. in apodosis. “εἰ γάρ τις ἀνθρώπων — πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς, ἐσχατιαῖς ἤδη πρὸς ὄλβου βάλλετ᾽ ἄγκυραν” I. 6.10
f. pres. ind. understood in apodosis. “εἴ τις ἀνδρῶν — κατέχει φρασὶν αἰανῆ κόρον, ἄξιος εὐλογίαις ἀστῶν μεμίχθαι” I. 3.1 “τὰ μακρὰ δ᾽ εἴ τις παπταίνει, βραχὺς ἐξικέσθαι χαλκόπεδον θεῶν ἕδραν” I. 7.43
h. pres. ind. understood in protasis.
a. ind. pres. in apodosis. “ἄνεται πάντα βροτοῖς, εἴ σοφός, εἰ καλός, εἴ τις ἀγλαὸς ἀνήρ” O. 14.7 “εἰ δέ τις ὄλβος ἐν ἀνθρώποισιν, ἄνευ καμάτου οὐ φαίνεται” P. 12.28 “εἰ δυνατόν, Κρονίων, πεῖραν μὲν ἀγάνορα — ἀναβάλλομαι” N. 9.28
II. impf. ind. c. “κε” in apodosis. “ἤθελον Χίρωνά κε Φιλλυρίδαν, εἰ χρεὼν τοῦθ᾽ — κοινὸν εὔξασθαι ἔπος, ζώειν” where the subordinate clause is parenthetic P. 3.2
III. impv. in apodosis. “οὕνεκεν, εἰ φίλος ἀστῶν, εἴ τις ἀντάεις, τό γ᾽ ἐν ξυνῷ” “πεποναμένον εὖ μὴ λόγον βλάπτων ἁλίοιο γέροντος κρυπτέτω” i. e. whether — or P. 9.93
2. c. fut. ind., imperative in apodosis. “εἰ δέ τις ὄλβον ἔχων μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους, ἔν τ᾽ ἀέθλοισιν ἀριστεύων ἐπέδειξεν βίαν, θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων μέλη” N. 11.13 cf. E infra O. 7.1
3. c. impf. ind.
b. “κεν” c. aor. ind. in apodosis. “εἰ δὲ σώφρων ἄντρον ἔναἰ ἔτι Χίρων καί τί οἱ φίλτρον ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν, ἰατῆρά τοί κέν μιν πίθον — παρασχεῖν” P. 3.63 “εἰ δ᾽ ἔτι ζαμενεῖ Τιμόκριτος ἁλίῳ σὸς πατὴρ ἐθάλπετο, ποικίλον κιθαρίζων θαμά κε, τῷδε μέλει κλιθείς, ὕμνον κελάδησε καλλίνικον” N. 4.13 “εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς ὁ καρτερὸς Αἴας ἔπαξε” N. 7.24 “πρὸ πόνων δέ κε μεγάλων Δαρδανίαν ἔπραθεν, εἰ μὴ φύλασσεν Ἀπόλλων ” Pae. 6.91
4. c. aor. ind.
a. impv. in apodosis. “φόρμιγγα — λάμβαν̓, εἴ τί τοι Πίσας τε καὶ Φερενίκου χάρις νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν” (with causal force) O. 1.18 “εἰ δ᾽ ἐγὼ — ἀνέδραμον ὕμνῳ, μὴ βαλέτω με — φθόνος” concessive Schr. O. 8.54 v. also A. 2 supra, N. 11.13
b. pres. ind., expressed or understood, in apodosis. “εἰ δ᾽ ἐτύμως — μάτρωες ἄνδρες — ἐδώρησαν — Ἑρμᾶν εὐσεβέως —, κεῖνος — κραίνει σέθεν εὐτυχίαν” (with causal force) O. 6.77 “Μοῖσα, τὸ δὲ τεόν, εἰ μισθοῖο συνέθευ παρέχειν φωνὰν ὑπάργυρον, ἄλλοτ᾽ ἄλλᾳ ταρασσέμεν” with causal force P. 11.41 “εἰ δ᾽ — ἀνορέαις ὑπερτάταις ἐπέβα παῖς Ἀριστοφανέος, οὐκέτι πρόσω ἀβάταν ἅλα κιόνων ὕπερ Ἡρακλέος περᾶν εὐμαρές” (concessive Schr.) N. 3.19 “νικῶντί γε χάριν, εἴ τι πέραν ἀερθεὶς ἀνέκραγον, οὐ τραχύς εἰμι καταθέμεν” (concessive, cf. O. 8.54) N. 7.75 ““εἴ ποτ᾽ ἐμᾶν, ὦ Ζεῦ πάτερ, θυμῷ θέλων ἀρᾶν ἄκουσας, νῦν σε,” “νῦν εὐχαῖς ὑπὸ θεσπεσίαις λίσσομαι”” (cf. O. 1.75) I. 6.42
d. aor. ind. c. “ἄν, κε” in apodosis. “τεά κεν — ἀκλεὴς τιμὰ κατεφυλλορόησεν ποδῶν, εἰ μὴ στάσις — σ᾽ ἄμερσε πάτρας” O. 12.16 “εἰ κατέβαν —, ἐξικόμαν κε” P. 3.73 ““εἰ γὰρ οἴκοι νιν βάλε —, τετράτων παίδων κ᾽ ἐπιγεινομένων αἷμά οἱ κείναν λάβε — ἄπειρον”” P. 4.43
e. apodosis dub. “εἴ τις” (codd.: “τίς” Homan, “εἰ” expungens) — “αἰνὰν ὕβριν ἀπέφυγεν, μέλανος ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτου <στείχοι”> (coni. Wil.: “μέλανος δ᾽ ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θάνατον ἐν” codd.: “θάνατόν γ̓ἔσχε” Boeckh: locus conclamatus, v. van Groningen, Mnem., 1947, 233) P. 11.55
5. c. pres. subj., pres. ind. in apodosis. [“αἰσχύνῃ” (codd.: “αἰσχύνοι” Mosch. v. A. 10 infra) P. 4.264] [“ἀμφέπει” (codd.: “ἀμφέπῃ” Heyne v. A. 1. b supra) P. 4.266] “δύο δέ τοι ζωᾶς ἄωτον μοῦνα ποιμαίνοντι τὸν ἄλπνιστον, εὐανθεῖ σὺν ὄλβῳ εἴ τις εὖ πάσχων λόγον ἐσλὸν ἀκούῃ” (v. 1. “ἀκούσῃ”: sic distinxit Hartung, post “ὄλβῳ”, edd. vulgo. The condition is strictly illogical, and “εἰ — ἀκούῃ” stands in explanatory apposition to “δύο μοῦνα”) I. 5.13
6. c. aor. subj.
a. pres. or pf.-pres. in apodosis. “πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ” O. 6.11 [“ἐξερείψῃ” (“κεν”) (coni. Boeckh, Bergk: “ἐξερείψαι κε” codd.: “ἐξερείψειεν” Thiersch) P. 4.264] “διδοῖ ψᾶφον περ᾽ αὐτᾶς, εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται λοίσθιον ἢ — μόχθον ἀμφέπει” (codd.: “ἀμφέπῃ” Heyne) P. 4.266 “δυσπαλὲς δὴ γίνεται, ἐξαπίνας εἰ μὴ θεὸς ἁγεμόνεσσι κυβερνατὴρ γένηται” P. 4.274 “ἔργοις δὲ καλοῖς ἔσοπτρον ἴσαμεν ἑνὶ σὺν τρόπῳ, εἰ Μναμοσύνας ἕκατι λιπαράμπυκος εὕρηται ἄποινα μόχθων κλυταῖς ἐπέων ἀοιδαῖς” (“εἰ — ἀοιδαῖς” stands in explanatory apposition to “ἑνὶ σὺν τρόπῳ”) N. 7.15 “εἰ γὰρ ἅμα κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον ἄρηται κῦδος, οὐκ ἔστι πρόσω-” “θεν” N. 9.46 “τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴπῃ τι” (“εἰ — τι” stand in explanatory apposition to “τοῦτο”) I. 4.41 [“ἀκούσῃ” (v. 1. “ἀκούῃ”. cf. A. 5 supra) I. 5.13] “εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος †ἀτληκηκοτας† προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν” fr. 42. 5.
7. c. pres. opt. a. pres. ind. expressed or understood in apodosis. “εἰ δὲ σὺν πόνῳ τις εὖ πράσσοι, μελιγάρυες ὕμνοι ὑστέρων ἀρχὰ λόγων τέλλεται” O. 11.4 “εἰ γάρ τις — ἐξερείψειεν” (Thiersch: “ἐξερείψαι κε” codd.) —, “αἰσχύνοι δὲ” (Mosch.: “αἰσχύνῃ” codd.) —, — “διδοῖ ψᾶφον περ᾽ αὐτᾶς, εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται” P. 4.263 “κέρδος δὲ φίλτατον, ἑκόντος εἴ τις ἐκ δόμων φέροι” P. 8.14 “οὐ γάρ πάγος οὐδὲ προσάντης ἁ κέλευθος γίνεται, εἴ τις εὐδόξων ἐς ἀνδρῶν ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων” I. 2.34
b. “κεν” c. opt. in apododis. “εἰ δ᾽ εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, — τίνα κεν φύγοι ὕμνον κεῖνος ἀνήρ” O. 6.4 “εἰ δ᾽ αὐτὸ καὶ θεὸς ἀνέχοι, ἐν τίν κ̓ ἐθέλοι” N. 7.89
8. c. aor. opt., pres. ind. in apodosis. “εἰ δὲ μὴ ταχὺ λίποι, ἔτι γλυκυτέραν κεν ἔλπομαι — κλείζειν” O. 1.108 “καιρὸν εἰ φθέγξαιο, — μείων ἕπεται μῶμος ἀνθρώπων” P. 1.81 “εἰ δέ μοι πλοῦτον θεὸς ἁβρὸν ὀρέξαι, ἐλπίδ᾽ ἔχω κλέος εὑρέσθαι κεν ὑψηλὸν πρόσω” P. 3.110 “ἐξερείψειεν” (Thiersch: “ἐξερείψαι κε” codd. v. A. 10. infra) P. 4.263 “πάντ᾽ ἔχεις, εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο καλῶν” I. 5.15
9. c. pf. ind.
b. pres. opt. in apodosis. “εἰ δ᾽ ὄλβον ἢ χειρῶν βίαν ἢ σιδαρίταν ἐπαινῆσαι πόλεμον δεδόκηται, μακρά μοι αὐτόθεν ἅλμαθ̓ ὑποσκάπτοι τις” N. 5.19
10. dub. c. “κε” and opt., ind. in apodosis. “εἰ γάρ τις ὄζους ὀξυτόμῳ πελέκει ἐξερείψαι κεν” (codd.: “ἐξερείψειεν” Thiersch: “ἐξερείψῃ μὲν” Hermann) —, “αἰσχύνοι δὲ” (Mosch.: “αἰσχύνῃ” codd.) —, — “διδοῖ ψᾶφον περ᾽ αὐτᾶς” (“κε” is held to be highly improbable) P. 4.264]
12. “εἴ τις”, with following verb suppressed. “λάγεταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται, εἴ τιν᾽ ἀνθρώπων, ὁ μέγας πότμος” above all men P. 3.86 cf. O. 1.54
“εἰ καί”, concessive. “εἰ καί τι Διωνύσου ἄρουρα φέρει βιόδωρον ἀμαχανίας ἄκος, ἄνιππός εἰμι Πα.” 4. 25, cf. “εἰ” concessive O. 8.54, N. 3.20, N. 7.75
introducing indirect question, c. ind. “γνῶναί τ᾽ ἔπειτ̓, ἀρχαῖον ὄνειδος — εἰ φεύγομεν, Βοιωτίαν ὗν” O. 6.90 “παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου, εἴ τιν᾽ ἔχει λόγον” O. 8.4 ““μεμάντευμαι δ᾽ ἐπὶ Κασταλίᾳ, εἰ μετάλλατόν τι”” P. 4.164 “μαθὼν δέ τις ἀνερεῖ, εἰ πὰρ μέλος ἔρχομαι” N. 7.69
“εἰ γάρ”, introducing a wish, c. opt.; cf. conditional “εἰ γάρ” P. 4.43 “εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι” P. 1.46 “εἰ γάρ σφισιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον ἁρμόσαις ἥβᾳ λιπαρῷ τε γήραι διαπλέκοις εὐδαίμον᾽ ἐόντα παίδων δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ γέρας τό περ νῦν” N. 7.98
“ὡς εἰ”, in temporal comparisons; v. also “ὡσείτε. φιάλαν ὡς εἴ τις — δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ —, καὶ ἐγὼ νέκταρ χυτὸν — πέμπων — ἱλάσκομαι” O. 7.1
frag. ]“εἰ δέ μοι”[ fr. 60. a. 3. “ὡς εἴ τε” v. “ὡσείτε. εἴ περ” v. “εἴπερ”.
