1.be.
1. c. predicative adj.
a. “ἄπιστον ἐμήσατο πιστὸν ἔμμεναι” O. 1.32 “τὸ πόρσω δ᾽ ἐστὶ σοφοῖς ἄβατον κἀσόφοις” O. 3.44 “θεὸς εὔφρων εἴη λοιπαῖς εὐχαῖς” O. 4.13 “ἠὺ δ᾽ ἔχοντες σοφοὶ καὶ πολίταις ἔδοξαν ἔμμεν” O. 5.16 “ἦν δὲ κλέος βαθύ” O. 7.52 “φανερὰν ἐν πελάγει Ῥόδον ἔμμεν ποντίῳ” O. 7.56 “τερπνὸν δ᾽ ἐν ἀνθρώποις ἴσον ἔσσεται οὐδέν” O. 8.53 “μάτρωος δ᾽ ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν” O. 9.64 “ὁ δὲ λόγος — δόξαν φέρει, λοιπὸν ἔσσεσθαι στεφάνοισί νιν ἵπποις τε κλυτὰν” P. 1.37 “γένοἰ οἷος ἐσσὶ μαθών” P. 2.72 [“ἀβάπτιστός εἰμι” (codd.: “εἶμι” Schnitzer) P. 2.80] “σμικρὸς ἐν σμικροῖς, μέγας ἐν μεγάλοις ἔσσομαι” P. 3.107 ““ἔσομαι τοῖος”” P. 4.156 “δίδυμαι γὰρ ἔσαν ζωαί” P. 4.209 “πόνων δ᾽ οὔ τις ἀπόκλαρός ἐστιν οὔτ̓ ἔσεται” P. 5.54 “εὐθύτομόν τε κατέθηκεν Ἀπολλωνίαις ἀλεξιμβρότοις πεδιάδα πομπαῖς ἔμμεν ἱππόκροτον σκυρωτὰν ὁδόν” P. 5.92 “ἐδόκησέν τε — ὕπατος ἀμφὶ τοκεῦσιν ἔμμεν πρὸς ἀρετάν” P. 6.42 ““κρυπταὶ κλαίδες ἐντὶ σοφᾶς Πειθοῦς ἱερᾶν φιλοτάτων”” P. 9.39 “θεὸς εἴη ἀπήμων κέαρ” P. 10.21 “θαμὰ δ᾽ ἀλλοδαπῶν οὐκ ἀπείρατοι δόμοι ἐντί” N. 1.24 “ἐστὶ δ᾽ αἰετὸς ὠκὺς ἐν ποτανοῖς” N. 3.80 “τὸ δ᾽ ἐναντίον ἔσκεν” N. 5.31 “σέο δὲ προπράον᾽ ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ̓” (Schr.: “προπρεῶνα μέν” codd.) N. 7.86 “ξανθοκομᾶν Δαναῶν ἦσαν μέγιστοι” <¯˘¯> N. 9.17 “ἁ Μοῖσα γὰρ οὐ φιλοκερδής πω τότ᾽ ἦν οὐδ̓ ἐργάτις” I. 2.6 “ἐσσὶ γὰρ ὦν σοφός” I. 2.12 “οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων” I. 2.30 “ἰατὰ δ᾽ ἐστὶ βροτοῖς σύν γ̓ ἐλευθερίᾳ καὶ τά” (“ἔστι” Er. Schmid) I. 8.15 “ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν” (Tricl.: “ἔμμεναι” codex) I. 8.29 “ἦν γὰρ τὸ πάροιθε φορητὰ” sc. Delos fr. 33d. 1. “νεόπολίς εἰμι ” Pae. 2.28 “ ἄνιππός εἰμι ” Pae. 4.27 “ “λίαν μοι [δέο]ς ἔμπεδον” “εἴη κεν” ” Pae. 4.49 “ κατεκρίθης δὲ θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν ” Pae. 16.7 = fr. 147 Schr. “σῶμα δ᾽ ἐστὶ θνατόν Παρθ. 1. 15. τί ἔρδων φίλος σοι — εἴην, τοῦτ̓ αἴτημί σε” (<“ἂν> εἴην” coni. Christ) fr. 155. 3. “νὸκακ ἔμμεναι” fr. 169. 17.
b. with infinitive added. “ἦν δ᾽ ἐσορᾶν καλός” O. 8.19 “εἲην εὑρησιεπὴς ἀναγεῖσθαι” O. 9.80 ““ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι κέρδος αἰνῆσαι”” P. 4.139 “εἰμὶ δ᾽ ἄσχολος ἀναθέμεν” P. 8.29 “ἐμοὶ δὲ θαυμάσαι θεῶν τελεσάντων οὐδέν ποτε φαίνεται ἔμμεν ἄπιστον” P. 10.50 “καὶ τὸ σιγᾶν πολλάκις ἐστὶ σοφώτατον ἀνθρώπῳ νοῆσαι” N. 5.18 “αἰδοῖος μὲν ἦν ἀστοῖς ὁμιλεῖν” I. 2.37
2. c. pred. subs. “ἦν Τάνταλος οὗτος” O. 1.55 “Σικελίας — ἔσαν ὀφθαλμός” O. 2.9 “εἰ δ᾽ εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, — τίνα κεν φύγοι ὕμνον”; O. 6.4 “Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρός, περὶ θνατῶν δ᾽ ἔσεσθαι μάντιν ἐπιχθονίοις ἔξοχον” O. 6.50 “ἐσσὶ γὰρ ἄγγελος ὀρθός” (“εεσι Π”: “ἔστι” vel “εἶσι” Wi<*>.) O. 6.90 “ἐκέλευσεν — νεῦσαι — μιν — ἑᾷ κεφαλᾷ ἐξοπίσω γέρας ἔσσεσθαι” O. 7.68 ““φάτο δ̓Εὐρύπυλος — ἔμμεναι”” P. 4.34 ““οὐδὲ μὰν χαλκάρματός ἐστι πόσις Ἀφροδίτας”” P. 4.87 ““Ποίαν γαῖαν, ὦ ξεῖν̓, εὔχεαι πατρίδ᾽ ἔμμεν”;” P. 4.98 ““καρτερὸς ὅρκος ἄμμιν μάρτυς ἔστω Ζεὺς”” P. 4.167 “ἐσσὶ δ᾽ ἰατὴρ ἐπικαιρότατος” P. 4.270 “βασιλεὺς ἐσσὶ” P. 5.16 “Λαπιθᾶν ὑπερόπλων τουτάκις ἦν βασιλεύς” P. 9.14 “φίλτατον παρθενικαὶ πόσιν ἢ υἱὸν εὔχοντ̓, ὦ Τελεσίκρατες, ἔμμεν” (sc. “σε”) P. 9.100 “πάτραν ἵν᾽ ἀκούομεν, Τιμάσαρχε, τεὰν ἐπινικίοισιν ἀοιδαῖς πρόπολον ἔμμεναι” N. 4.79 “οὐκ ἀνδριαντοποιός εἰμ̓” N. 5.1 “ξεῖνός εἰμι” N. 7.61 “φαῖμέν κε γείτον᾽ ἔμμεναι νόῳ φιλήσαντ̓ ἀτενέι γείτονι χάρμα πάντων ἐπάξιον” N. 7.87 “ἀρχοὶ δ̓οὐκ ἔτ᾽ ἔσαν Ταλαοῦ παῖδες” N. 9.14 “οὐ θαῦμα σφίσιν ἐγγενὲς ἔμμεν ἀεθληταῖς ἀγαθοῖσιν” N. 10.51 “πάμπαν θεὸς ἔμμεναι οἰκεῖν τ᾽ οὐρανῷ” N. 10.58 ““ἐσσί μοι υἱός”” (Snell “ἔσσι”) N. 10.80 “φαίης κέ νιν ἄνδρ᾽ ἐν ἀεθληταῖσιν ἔμμεν Ναξίαν πέτραις ἐν ἄλλαις χαλκοδάμαντ̓ ἀκόναν” I. 6.72 “τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεν” (Bergk: “εἶναι” Stobaeus: om. Clem. Alex.) fr. 61. 1. “ἐν ξυνῷ κεν εἴη συμπόταισίν τε γλυκερὸν — κέντρον” fr. 124. 2. “εὐδαιμόνων δραπέτας οὐκ ἔστιν ὄλβος” fr. 134. “φὰν δ᾽ ἔμμεναι Ζηνὸς υἱοὶ καὶ κλυτοπώλου Ποσειδάωνος” fr. 243. as inf. of purpose, “ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις, τέλος ἔμμεν ἄκρον” P. 9.118 “Θέμιν — Μοῖραι — ἇγον — σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Διὸς ἔμμεν” fr. 30. 6.
3. emphatic, there is, are “ἐντὶ γὰρ ἄλλαι ὁδῶν ὁδοὶ περαίτεραι” O. 9.104 “ἐξ ὀνείρου δ̓αὐτίκα ἦν ὕπαρ” O. 13.67 “ἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον” P. 3.21 “δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποινὰ τίς ἔσται πρὸς θεῶν” P. 4.63 “ὅσαι τ̓εἰσὶν ἐπιχωρίων καλῶν ἔσοδοι, τετόλμακε” P. 5.116 “ἀλλ᾽ ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ” P. 12.30 “ἔστι δ᾽ ἐν εὐτυχίᾳ πανδοξίας ἄκρον” N. 1.10 “εἰ πόνος ἦν, τὸ τερπνὸν πλέον πεδέρχεται” N. 7.74 “ἐχθρὰ δ᾽ ἄρα πάρφασις ἦν καὶ πάλαι” N. 8.32 “ἦν γε μὰν ἐπικώμιος ὕμνος δὴ πάλαι” N. 8.50 “ἔστι δέ τις λόγος ἀνθρώπων” N. 9.6 “ἔστι δὲ καὶ κόρος ἀνθρώπων βαρὺς ἀντιάσαι” N. 10.20 ““τίς δὴ λύσις ἔσσεται πενθέων”;” N. 10.77 “οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον” (Calliergus; “ἦεν, ἦς” codd.) I. 1.26 “ἔστιν δ᾽ ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων” I. 4.31 “τέθμιόν μοι φαμὶ σαφέστατον ἔμμεν τάνδ᾽ ἐπιστείχοντα νᾶσον ῥαινέμεν εὐλογίαις” (Boeckh: “εἶναι” codd.) I. 6.20 “οὐδ᾽ ἔστιν οὕτω βάρβαρος οὔτε παλίγγλωσσος πόλις ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος” I. 6.24 ]“ον τέλος [ἔσ]ται”[ (“ἔσσεται Σ”^{im}) “Πα.” 7C. 6. “ἦν γάρ τι παλαίφατον”[ fr. 140a. 69. ““ἦν διακρῖναι ἰδόντ᾽ <οὐ> πολλὸς ἐν καιρῷ χρόνος”” fr. 168. 6. “χρυσέων βελέων ἐντὶ τραυματίαι” (“ἔντι” alii) fr. 223.
4. c. dat. (= “ἔχω”.) “πολλά μοι ὑπ᾽ ἀγκῶνος ὠκέα βέλη ἔνδον ἐντὶ φαρέτρας” (= “ἐστί” Boeckh, wrongly) O. 2.84 “ἔστι δὲ καί τι θανόντεσσιν μέρος κὰν νόμον” “ἐρδόμενον” O. 8.77 “πλατεῖαι πάντοθεν λογίοισιν ἐντὶ πρόσοδοι νᾶσον εὐκλέα τάνδε κοσμεῖν” N. 6.45 “εἴη μή ποτέ μοι τοιοῦτον ἦθος, Ζεῦ πάτερ” N. 8.35 ““ἔστι σοι τούτων λάχος”” N. 10.85 “ἔστι δὲ καὶ διδύμων ἀέθλων Μελίσσῳ μοῖρα πρὸς εὐφροσύναν τρέψαι γλυκεῖαν ἦτορ” I. 3.9 “ἔστι μοι θεῶν ἕκατι μυρία παντᾷ κέλευθος” I. 4.1 ““ἔσσεταί τοι παῖς, ὃν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών”” I. 6.52 cf. also O. 12.1—2.
5. be (situated) “τοῖσι μὲν ἐξεύχετ̓ἐν ἄστει Πειράνας σφετέρου πατρὸς ἀρχὰν καὶ βαθὺν κλᾶρον ἔμμεν” O. 13.62 “ἄτερθε δὲ πρὸ δωμάτων ἕτεροι λαχόντες Ἀίδαν βασιλέες ἱεροὶ ἐντί” P. 5.98 “ἐχρῆν δέ τιν᾽ ἔνδον ἄλσει παλαιτάτῳ Αἰακιδᾶν κρεόντων τὸ λοιπὸν ἔμμεναι” N. 7.45 “ἐντί τοι φίλιπποί τ̓αὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες” N. 9.32 “κατ᾽ Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοις᾿ ἔστι, καλλίστα θεῶν” N. 10.18 cf. B. 1.
6. be, come to pass “ὤρνυεν κάρυκας ἐόντα πλόον φαινέμεν παντᾷ” P. 4.170 ““χὤ τι μέλλει χὠπόθεν ἔσσεται, εὖ καθορᾷς”” P. 9.49
7. c. gen.
a. of origin: be descended (from) “κείνων δ᾽ ἔσαν χαλκάσπιδες ὑμέτεροι πρόγονοι” (“ἔσσαν” byz.: “ἦσαν Σ”^{1}, Turyn) O. 9.54
b. possessive: be of, belong to “γνόντα τὸ πὰρ ποδός, οἵας εἰμὲν αἴσας” P. 3.60 “ἔντι μὲν χρυσαλακάτου τεκέων Λατοῦς ἀοιδαὶ ὥριαι παιάνιδες. ἔντι”[ (edd.: “ἕντι” codex: “ἐντὶ” legendum) “Θρ”. 3. 1—2. cf. I. 4.31
a. be, come from “χρὴ δ᾽ ἀπ̓ Ἀθανᾶν τέκτον̓ ἀεθληταῖσιν ἔμμεν” N. 5.49 “τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν” fr. 131b. 2.
1. pres. part.
a. [†“ἅμα” (codd.: “ἐόντα” Maas) O. 1.104] “θεὸς ἐπίτροπος ἐὼν” O. 1.106 “ἐμὲ — πρόφαντον σοφίᾳ — ἐόντα” O. 1.116 “οὔτε δύσηρις ἐὼν οὔτ᾽ ὦν φιλόνικος” O. 6.19 “ὡραῖος ἐὼν καὶ καλὸς” O. 9.94 “οἷος ἐὼν θρέψεν” “ποτὲ” P. 3.5 “Ἰόλαον ὑμνητὸν ἐόντα” P. 11.61 “ἐὼν καλὸς ἔρδων τ᾽ ἐοικότα μορφᾷ” N. 3.19 “Τελαμὼν Ἰόλᾳ παραστάτας ἐὼν” N. 3.37 “Ἀχιλεὺς — παῖς ἐὼν ἄθυρε” N. 3.44 “κεῖνος γὰρ Ὀλυμπιόνικος ἐὼν” N. 6.17 “πομπαῖς θεμισκόπον οἰκεῖν ἐόντα πολυθύτοις” N. 7.47 “εἰ γάρ σφίσιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον — διαπλέκοις εὐδαίμον᾽ ἐόντα” N. 7.100 “θυμὸς ἄτολμος ἐών” N. 11.32 “Ἰφικλέος μὲν παῖς ὁμόδαμος ἐὼν Σπαρτῶν γένει” I. 1.30 “ἐὼν καλὸς” I. 2.4 “θεότιμος ἐών” I. 6.13 ]“βαρβι[τί]ξαι θυμὸν ἀμβλὺν ὄντα καὶ φωνὰν ἐν οἴνῳ”[ (forma valde dubia: v.l. “ἀμβλύνοντα”) fr. 124d.
b. where the part. is concessive. “σὺν δ᾽ ἀνάγκᾳ μιν φίλον καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν” P. 1.52 “καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον” P. 4.265 “καὶ πολυκλείταν περ ἐοῖσαν ὅμως Θήβαν — ἐπασκήσει” fr. 194. 4.
c. where the part. is conditional. “ἀξιωθείην κεν, ἐὼν Θρασύκλου Ἀντία τε σύγγονος, Ἄργει μὴ κρύπτειν φάος ὀμμάτων” N. 10.39
d. following “φαίνομαι. θαυμαστὸς ἐὼν φάνη” O. 9.96 “ἀπειρομάχας ἐών κε φανείη λόγον ὁ μὴ συνιείς” N. 4.30 cf. P. 4.170
e. c. adv., being (situated) cf. A. 5 supra. “εὐθὺν δὲ πλόον καμάτων ἐκτὸς ἐόντα δίδοι” O. 6.104 “εἶδον γὰρ ἑκὰς ἐὼν” P. 2.54 “ἐὼν δ᾽ ἐγγὺς Ἀχαιὸς οὐ μέμψεταί μ̓ ἀνήρ” N. 7.64 ““ἥμισυ μέν κε πνέοις γαίας ὑπένερθεν ἐὼν”” N. 10.87
f. subs., n. pl., goods, possessions “οὐκ ἔραμαι πολὺν ἐν μεγάρῳ πλοῦτον κατακρύψαις ἔχειν, ἀλλ᾽ ἐόντων εὖ τε παθεῖν” N. 1.32 ]“ἑκὰς ἐόντων ” Pae. 4.35 m. pl., living (“φάμα”）“: ἅ τε — ὤπασεν τοιάδε τῶν τότ᾽ ἐόντων φύλλ̓ ἀοιδᾶν” (“ὡς ἄλλων ἐγκωμιακότων ποιητῶν. Σ.”) I. 4.27
2. fut. part.
b. subs. “τά τ᾽ ἐσσόμενα τότ̓ ἂν φαίην σαφές” O. 13.103 “ἐσσόμενον προιδεῖν συγγενὲς οἷς ἕπεται” N. 1.27
various impersonal usages.
a. in wishes, “εἴη” c. (dat., acc. &) inf. “εἴη σέ τε — πατεῖν, ἐμέ τε — ὁμιλεῖν” O. 1.115 “εἴη, Ζεῦ, τὶν εἴη ἀνδάνειν” P. 1.29 “φίλον εἴη φιλεῖν” P. 2.83 “ἁδόντα δ̓εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν” P. 2.96 (“ῥῆμα”) “τό μοι θέμεν Κρονίδᾳ τε Δὶ καὶ Νεμέᾳ Τιμασάρχου τε πάλᾳ ὕμνου προκώμιον εἴη” N. 4.11 “εἴη μιν — ἔρνεσι φράξαι χεῖρα” I. 1.64 “εἴη δὲ τρίτον σωτῆρι πορσαίνοντας Ὀλυμπίῳ Αἴγιναν κάτα σπένδειν μελιφθόγγοις ἀοιδαῖς” I. 6.7 “εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν” fr. 127. 1.
b. c. adj., part. & inf. “ἔστι δ̓ἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά” O. 1.35 “ἦν ὅτι νιν πεπρωμένον — ἀμπνεῦσαι καπνόν” O. 8.33 “θέσφατον ἦν Πελίαν — θανέμεν” P. 4.71 “φαντὶ δ̓ἔμμεν τοῦτ᾽ ἀνιαρότατον, καλὰ γινώσκοντ̓ ἀνάγκα ἐκτὸς ἔχειν πόδα” P. 4.287 “ἔστι δ̓ἐοικὸς ὀρειᾶν γε Πελειάδων μὴ τηλόθεν ὠαρίωνα νεῖσθαι” N. 2.10 “συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἷμ̓ἀπὸ Σπάρτας” N. 11.33 “πεπρωμένον ἦν, φέρτερον πατέρος ἄνακτα γόνον τεκεῖν ποντίαν θεόν” I. 8.32
c. = “ἔξεστι”,
c. acc. & inf. “εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν” (“ἑὰν” codd. “Σγρ”: “ἐὰν Σγρ”: “ἓ τὰν” Boeckh) N. 7.24 “οὐκ ἔστι πρόσωθεν θνατὸν ἔτι σκοπιᾶς ἄλλας ἐφάψασθαι ποδοῖν” (Böhmer: “οὐκέτι πόρσω, οὐκ ἔστι πρόσω” codd.) N. 9.47
d. c. dat. (& inf.?): it is one's duty “ἔστι μοι πατρίδ᾽ ἀρχαίαν κτενὶ Πιερίδ[ων” (supp. Lobel: “ἀγάλλειν” supp. Snell, e. g.) fr. 215. 5.
e. “ἔστιν ὅτε, ἦν ὅτε”, there is, was a time when “ἦν ὅτε σύας Βοιώτιον ἔθνος ἔνεπον” fr. 83. subordinate verb suppressed: “ἔστιν ἀνθρώποις ἀνέμων ὅτε πλείστα χρῆσις, ἔστι δ̓οὐρανίων ὑδάτων” sometimes O. 11.1—2. “ἔσθ᾽ ὅτε πιστόταται σιγᾶς ὁδοί” fr. 180.
f. “οὐκ ἔστιν ὅπως”, it is impossible that “οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως τὰ θεῶν βουλεύματ̓ ἐρευνάσει βροτέᾳ φρενί” fr. 61. 3.
dub. †“ἔστι δέ τοι χέκων†κακίει καπνός” (“ἔτι” coni. Heyne) fr. 185. fragg. ]“έμμεν ἁλίῳ κυ[ ” Pae. 6.149 “ ἔσσεται γὰρ ἁδυ[ ” Pae. 21.13 “ ]ὅτ᾽ ἦσαν” [fr. 111a. 3. “ἐμμεν”[ ?fr. 338. 3.
