1.love “φιλεῖ δέ μιν Παλλὰς αἰεὶ καὶ Ζεὺς πατήρ, μάλα φιλεῖ δὲ παῖς ὁ κισσοφόρος” O. 2.26 — 7. “θεὸς — κλυτὰν αἶσαν παρέχοι φιλέων” O. 6.102 “ὅσσα δὲ μὴ πεφίληκε Ζεύς, ἀτύζονται” P. 1.13 “Δάλοἰ ἀνάσσων Φοῖβε, Παρνασσοῦ τε κράναν Κασταλίαν φιλέων” P. 1.39 “Κινύραν — τὸν ὁ χρυσοχαῖτα προφρόνως ἐφίλησ᾽ Ἀπόλλων” P. 2.16 “φίλον εἴη φιλεῖν” P. 2.83 “φιλεῖν δὲ Κάρρωτον ἔξοχ᾽ ἑταίρων” P. 5.26 “ἁ μὲν οὔθ᾽ ἱστῶν παλιμβάμους ἐφίλησεν ὁδούς” P. 9.18 “Θώρακος, ὅσπερ ἐμὰν ποιπνύων χάριν τόδ᾽ ἔζευξεν ἅρμα Πιερίδων τετράορον, φιλέων φιλέοντ̓ ἄγων ἄγοντα προφρόνως” P. 10.66 “ἀεθλονικία δὲ μάλιστ᾽ ἀοιδὰν φιλεῖ” N. 3.7 “ἐξύφαινε — μέλος πεφιλημένον” N. 4.45 “μείς τ᾽ ἐπιχώριος, ὃν φίλης᾿ Ἀπόλλων” N. 5.44 “φαῖμέν κε γείτον᾽ ἔμμεναι νόῳ φιλήσαντ̓ ἀτενέι γείτονι χάρμα πάντων ἐπάξιον” N. 7.88 “ἡσυχία δὲ φιλεῖ μὲν συμπόσιον” N. 9.48 “φιλέων δ᾽ ἂν εὐχοίμαν” (as a friend: v. Barrett on Eur., Hipp. 1102 App.) “Παρθ. 1. 11. ἀλλὰ δίκας ὁδοὺς π[ισ]τὰς ἐφίλη[ς.]ν” (“-ε]ν” G-H, “-α]ν” Puech) “Παρθ”. 2. 65. c. inf., “εἴπερ τι φιλεῖς ἀκοὰν ἁδεῖαν ἀεὶ κλύειν” P. 1.90 “ἅλικες οἶα παρθένοι φιλέοισιν ἑταῖραι ἑσπερίαις ὑποκουρίζεσθ᾽ ἀοιδαῖς” P. 3.18 “μεγάλων δ᾽ ἀέθλων Μοῖσα μεμνᾶσθαι φιλεῖ” N. 1.12 “φιλει[ ” Pae. 6.67
φι^λέω (“φιλεῖ, -εῖς, -έοισιν; -έων, -έοντ”(“α”); “-εῖν”: aor. (“ἐ”)“φίλης”(“ε”), “φίλησεν; φιλήσαντ”(“α”): pf. “πεφίληκε; πεφιλημένον”.)