a. abs., hold a triumphal procession. “κωμάζοντι φίλοις Ἐφαρμόστῳ σὺν ἑταίροις” O. 9.4 “κωμάζοντι σὺν Ἀρκεσίλᾳ” P. 4.2 “κωμάσομεν πὰρ Ἀπόλλωνος Σικυωνόθε, Μοῖσαι, τὰν νεοκτίσταν ἐς Αἴτναν” (“χορεύσωμεν καὶ ὑμνήσωμεν Σ.”) N. 9.1 “χρὴ δὲ κωμάζοντ᾽ ἀγαναῖς χαρίτεσσιν βαστάσαι” I. 3.8 “κώμαζ᾽ ἔπειτεν ἁδυμελεῖ σὺν ὕμνῳ καὶ Στρεψιάδᾳ” I. 7.20
b. celebrate (a person, event) with a victory hymn, or procession. “τὸν” (= “Δία”), “ὦ πολῖται, κωμάξατε Τιμοδήμῳ σὺν εὐκλέι νόστῳ. ἁδυμελεῖ δ᾽ ἐξάρχετε φωνᾷ” N. 2.24 “ἁδεῖαί γε μὲν ἀμβολάδαν ἐν τελεταῖς δὶς Ἀθαναίων μιν” (= “Θεαῖον”) “ὀμφαὶ κώμασαν” N. 10.35 “σὺν Ὀρσέᾳ δέ νιν κωμάξομαι, τερπνὰν ἐπιστάζων χάριν” (“κωμάζομαι” v. l.) I. 4.72 “τοῖσι” (i. e. in honour of Herakles and Iphikles) “τέλειον ἐπ᾽ εὐχᾷ κωμάσομαί τι παθὼν ἐσλόν” P. 9.89 “πενταετηρίδ᾽ ἑορτὰν Ἡρακλέος τέθμιον κωμάσαις” sc. Aristagoras N. 11.28
