1.fortune (good or bad) “πότ̓μῳ σὺν εὐδαίμονι” O. 2.18 “τὸν εὔφρονα πότμον” O. 2.36 “Τιμόσθενες, ὔμμε δ᾽ ἐκλάρωσεν πότμος Ζηνὶ” O. 8.15 “μὴ καθέλοι μιν αἰὼν πότ̓μον ἐφάψαις ὀρφανὸν γενεᾶς” O. 9.60 “τὸ πλουτεῖν δὲ σὺν τύχᾳ πότ̓μου σοφίας ἄριστον” P. 2.56 “λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται εἴ τιν᾽ ἀνθρώπων ὁ μέγας πότμος” P. 3.86 “πότμου παραδόντος” P. 5.3 “πότ̓μος δὲ κρίνει συγγενὴς ἔργων πέρι πάντων” N. 5.40 “καίπερ ἐφαμερίαν οὐκ εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας ἄμμε πότ̓μος ἅντιν᾽ ἔγραψε δραμεῖν ποτὶ στάθμαν” N. 6.6 “εἴργει δὲ πότμῳ ζυγένθ᾽ ἕτερον ἕτερα” N. 7.6 “πότ̓μον ἀμπιπλάντες ὁμοῖον” (sc. “Διόσκουροι”) N. 10.57 (“μάτρωι”) “χάλκασπις ᾧ πότμον μὲν Ἄρης ἔμειξεν” (i. e. “θάνατον Σ”) I. 7.25 ]“ποτμος[ Θρ.” 5c. 2. “πότμοιο λιπα”[ ?fr. 334a. 5. pro pers., “ἐμοὶ δ᾽ ὁποίαν ἀρετὰν ἔδωκε Πότ̓μος ἄναξ, εὖ οἶδ̓ ὅτι χρόνος — τελέσει” N. 4.42 “νῦν δ᾽ αὖτις ἀρχαίας ἐπέβασε Πότμος συγγενὴς εὐαμερίας” (sc. “αὐτόν”) I. 1.39
πότμος (“-ος, -ου, -ῳ, -ον”.)