a. his, their own (the reference is to the subject of the sentence, except in P. 10.38) “νιν — παραγορεῖτο μή ποτε σφετέρας ἄτερθε ταξιοῦσθαι δαμασιμβρότου αἰχμᾶς” O. 9.78 “τοῖσι μὲν ἐξεύχετ᾽ ἐν ἄστει Πειράνας σφετέρου πατρὸς ἀρχὰν καὶ βαθὺν κλᾶρον ἔμμεν” O. 13.61 “σφετέρας ἐστάθη γνώμας ἀταρβάκτοιο πειρώμενος” P. 4.83 “σφετέρας δ᾽ οὐ φείσατο χερσὶν βαρυφθόγγοιο νευρᾶς Ἡρακλέης” I. 6.33 “Ἀχιλεύς, οὖρος Αἰακιδᾶν, Αἴγιναν σφετέραν τε ῥίζαν πρόφαινεν” I. 8.56 “ἄλλα δ᾽ ἄλλοισιν νόμιμα, σφετέραν δ̓ αἰνεῖ δίκαν ἀνδρῶν ἕκαστος” fr. 215. 2.
σφέτερος (“-ου, -οισι; -ας, -αν”: cf. “σφός, ἑός”.)