ἄνευθε(ν) :
adv., away, away from, without; abs., Il. 22.300 (opp. ἐγγύθι); ἄνευθε τιθέναι
τι, Il. 22.368; as prep. w.
gen., ἄνευθε θεοῦ, Ε 185, Il. 16.89 (cf. ἄνευ); οἶος ἄνευθ᾽
ἄλλων, Il.
22.39.