βουλεύω (βουλή), fut. inf. βουλευσέμεν, aor. (ἐ)βούλευσα: hold counsel, deliberate,
advise, devise; abs., Il.
2.347
; βουλήν, βουλα?ς βουλεύειν,
Il. 9.75, Il.
10.147; βουλεύειν τινι,
Il. 9.99; ὁδὸν
φρεσὶ βουλεύειν,
Od. 1.444; κακόν
τινι, Od. 5.179; foll. by
inf., I thought to, Od.
9.299; by ὅπως, Od. 9.420; mid., devise, determine
upon, ἀπάτην, Β 114, Il. 9.21.