Blosio, Palladio Collevecchio fere 1470 - 1550, suburbanum, suburbanum suburb. suburbanum Augustini Chisii (Mary Quinlan-McGrath, 1990)

Hellespontiaci Quisquis pomaria regis:
Quisquis et Alcinoi viridantes floribus hortos:
Tutaque pervigili laudavit poma Dracone:
Iam sileat, priscosque novis addicat honores.
5Ecce altum Italiae decus Augustinus amoenos
Quales nulla etas hominum tulit, extruit hortos.
Unde canam? Qua parte vager? Quo fine residam?
Phoebe mone. seu tu potius, qui carminis huius
Silvarumque Papini autor. nam nec tibi phoebus
10Par sonet, et centum prestas hac laude Marones.
Tu minimum deprome tua mihi nectar ab urna:
Qui veterum ornasti precioso carmine Villas:
Tu mihi pande vias, viresque in carmina funde:
Nec patiare meam tremere aut arescere silvam.
15Est ultra, supraque Tybrim, sub vertice Iani,
Septimiana loci regio: Quo et nomine Porta
In vaticanum per littora Tybridis effert:
Heic nitidum consurgit opus: huc adfluit omnis
Spectatum Roma: huc Iuvenes, puerique, senesque:
20Ut Quondam Iliacos subiit dum machina muros,
Ad Troiam fecere, ruunt. stupet ille decorem
Ruris: hic a cultu murorum divite pendet.
Hic artem stupet: ille loci geniumque, situmque:
Hinc Tybri, hinc Iano septum, septum undique roma.
25Detinet hunc Tybris: illum via. nunc iuvat hortos
Visere: nunc hortis subiectum molliter antrum.
Antrum Piscinae, gelidisque natatibus aptum.
Hic celeres fabrorum operas coeuntibus effert:
Hi fieri potuisse negant. Ille itque, reditque:
30Nec saciata refert post longos lumina visus.
Nunc diversi abeunt, repetuntque palatia et hortos.
Mox laudaturi coeunt. stupet ipse tumultus
Tybris: et alternas quatiunt nova murmura ripas.
Unus ego e turba (fateor) dum per latus omne
35Ruris oberrassem, longum defixus et amens
Incubui extremam ad lucem, nec lumina torsi:
Lassatosque tuli nova per miracula visus.
Dii superi rus quale fuit, que praedia vidi:
Gaudia que exhausi! nunquam foelicius ullum
40Indulsit mihi parca diem. Iam villa Vopisci
Excidit, et placidi scopulosa palatia Polli.
Haec quoque si vates nactus foret ille: fuissent
Illius haec et opus: fors praeposuisset et illis.
Eloquar audacter: nec me mea secula fallent:
45Hic artes veterumque manus. nec prisca vetustas
Aut tumeat fabris: aut iam sibi plaudat Apelle.
Nam que porticibus, et cuncta per atria fulgent:
Aut vivas pinxisse, aut pictas animasse figuras
Creditur eximius pictor: Qui pene loquentes
50Spirantesque dedit natura obstante colores.
Quod nova si subeat formandi cura Prometheum,
Mollius has possit flammis animare figuras:
Nec mereat penas tam pulchro ex munere: nec si
Mille ferat, renuat tam pulchro ex munere penas.
55Has et Pygmalion nuptae praeferret eburnae.
His Narcisse etiam (neque enim tu pulchrior istis)
Errature minus, malles tabere figuris.
Tantus honos succis: talis data gratia picto est.
Cedat opus merito veterum: Cnydiaeque tabellae,
60Et Rhodus, et multa que ducta est linea cura.
At miratus opus, volo iam mirere, sub illo
Quod latet, et tecto premitur que fabula sensu.
Heic Iuno ut veris vehitur Pavonibus: Extat
Heic Venus orta mari, et concha sub sydera fertur.
65Heic Boreas raptam ferus avehit Orithyiam.
Heic Pandioniae reserant arcana sorores.
Denique quas Ovidi versus pinxere, repinxit
Pictor, et aequavit Pelignos arte colores.
Tam foelix pictor vate, ut pictore Poeta.
70His tu exornasses tumidum si stamen Arachne:
Forsan et his cultam vicisses Pallada, certe
Aequasses: nec nunc turpares omnia taelis.
Nunc alios vocor in cultus. stat limine primo
Porticus ad Boream: retro altera vergit in Euros.
75Inde anima, hinc igni sunt rura salubria, Que sol
Expurget tenebris, Boreas humentia siccet.
Quid quod et algorem tribuet borealis in aestu,
Altera calfaciet te porticus inde rigentem.
Temporibus mediis apta utraque, et utraque in hortos
80Versa nitet: gratumque oculis respergit honorem
Herbarum: et citros spirantes naribus offert.
Nulla patent austris nocituris moenia: quamquam
Huc vix perveniant fracti tot montibus austri.
Si qua tamen flexu obliquo vis intulit illos:
85Obiice murorum, et clusis cecidere fenestris.
His igitur passim libeat, passimque vagari
Porticibus, nocuo spectantes flamine tectos.
Ast e porticibus primis sese atria pandunt
Prima de hinc alio super bis stant altera versu:
90Hec circum haud uno stant picta cubilia cultu.
O, ego quid primum heic stupeam? laquearia mirer?
An tabulata canam pictis haerentia tignis?
Dedaleamve manum ligno demirer in omni?
An pictum egregie laterem, nitidaque figura
95Substratum pedibus? pario ne e marmore postes
Portarumque fenestrarumque canam? utque merentur
Insculptos celo properem sustollere coelo?
Aureus effulget nitor his: argenteus illis:
Haec uno, illa alio: at pulchro stant omnia cultu.
100Huc feror, huc referor: modo me tenet utraque captum
Porticus, in superas amor est nunc scandere parteis:
Nunc iterum labi e superis, infraque reverti:
Nunc iuvat ad superos iterum, supraque referri.
Nunc ductare aciem porrecta per ordine longo
105Agmina portarum: et sibi se reddentia pulchre
Atria. nunc alios infraque supraque ferentes
Insertosque gradus muris, et pariete tectos.
O, ego vos ne loquar lapides? disiectaque passim
Marmora, marmoreique gradus, de marmore crustae?
110Vos ne hipocausta canam tenues voluentia fumos
Ipsa vel e pario constantia marmore? Quod si
Nunc quoque Barbaricae starent commercia gentis:
Huc Paros, huc Nomades, et queis data marmore phama est
Convulsas traherent rupes. hinc multa Columna
115Staret porticibus: densumque per omnia marmor
Atria: Tum citriacque trabes, caedroque recisae
Afflarent cameris: neque mallet barbarus usquam
Arboribus saxisque suos decrescere montes.
Sic quoque Quum nullae vectent externa carinae,
120Marmora conspicimus late. quae tu undique cogis
Eruta seu terra, veterum seu fracta ruinis.
Hinc tua laus maior, quod ditia paupere in aevo
Rura locas: quae Rura colunt, mirantur et urbes.
At supera extulimus, tanquam non infera laudem
125Sint habitura suam. Vos praeteriisse nephandum
Inferni cultique lares: Qui dulcia tantae
Et fertis facile et ridetis pondera villae.
Stant geminae effossae circum, subterque cavernae,
Altera in alterius positae radicibus: et vi
130Murorum solida, et crassa compage rigentes:
Fundamenta loco, et domibus fulcra ampia supernis.
Hec et coeliferos Athlantis et Herculis armos
Sufficerent. super his coelum, coeloque minantes
Starent tergemino connixi vertice montes:
135Staret Athos, Taurusque, et nubiger Apenninus.
Nec quae Caesarei moles labat Amphitheatri,
Hac niti se mole neget. Par gratia tantis
Roboribus: par lucet honos. minimumque supernae
Invidet Ima domus. varias sic ducta per artes
140Antra micant late, variosque parantur ad usus.
Heic loca servandis sicca aut humentia rebus:
Et centum numeres penori structoria cellas.
O, quales epulas condi, quae caecuba condent:
Quas epulas proment, et qualia caecuba promi?
145Non tamen ad luxus tibi tanta parata voluptas
Sed laudem factura nitet. quam prodiga virtus
Excitet, et magnos trahat in convivia reges.
Novimus. et si non alia tu nobilis esses:
Hac multum noscendus eras. te quisque vocantem
150Ad lautas epulas modo nobilis advena sensit.
Convivas tu sepe deos, ipsumque Tonantem
In tua tecta vocas. Qui te dignatur honora
Maiestate potens. I, nunc operosa vetustas:
Et Pelopis genitorem effer. conviva deorum
155Is fuit: huic etiam deus est conviva: vocatur
Tantalus: Iste vocat. confer modo numina: et ipsum
Cum nostro iove pone Iovem. fuit ille procaxque
Et malus: et primos dedit in sua tempora fures,
Hic bonus, extremosque fugat se principe fures.
160Iustitiaque regit terras, frenatque superbos.
Ad tua nunc referor rura Augustine: nec ipsos
Dicere nostra deos mavult chelys. huc age, et iisdem
Queis egressus eram reducem me siste sub antris.
An quis in his antris metuat torrentius astrum
165Solis, et aestivi rabiem canis? anne per aestum
His Geticus non cedat ager? non thessala Tempe?
Certe ager his geticus, cedant et thessala Tempe.
O, ego ut heic dulces malim componere somnos,
Et solidos sine sole dies damnare quieti:
170Ni tua rura vocent, et odori floribus horti.
Sed tua rura vocant, et amor subit ire per hortos.
Qua tamen ingrediar, que ve exceptura vagantem
Meta sit, addubito, et longo premor ordine rerum.
Adsitis nymphac Tyberinides: Et vaga ruris
175Numina cum Faunis Satyri: tenerumque Poetam
Usque per umbrosos horti deducite tractus.
Tuque, o, cui nitidas flavus tibris invidet undas,
Fons hortensis ades. tenui qui murmure molles
Eiacularis aquas, riguoque interstrepis horto.
180Vestra canam: vestrae vos claudite carmina villae.
Quid primum? dicam ne vias? dicam ne recessus?
Huc agor, heic teneor: nunc huc nunc distrahor illuc
Mentis inops: unoque velim decurrere visu
Omnia, nec multo satis est decurrere visu
185Singula. nunc faciemque loci, tractusque beatos
Hortorum, et positas operosis cultibus herbas:
Nunc varias miror Topiaria texta per artes.
Umbrarumque nemus foelix, et odora beatis
Poma sub arboribus. nunc longo retia tractu
190Lignea: queis herbae serpunt floresque pererrant.
Huc feror, huc amens referor, ceu concita moenas
Ismario, phrigioque furens de vertice gallus.
Te ne ego laurigerum dicam nemus? unde poetis
Sed meritus frondescat apex? te myrthea silva?
195Buxea te? an fato vos iam meliore cupressi?
Vos ne ego Pontano multum cantata poete
Poma loquar? citriumque nemus? quae ve aurea parte
Parte virent, biferoque micant pomaria cultu?
Heu parci nimium reges, Quos alta vetustas
200Extulit. heic nulli servant tot poma dracones.
Vilibus illi hortis vigiles posuere Dracones.
Hos merito Alcides et clava est ulta trinodis:
Nullo hic Alcide. quo nec sunt monstra, necesse est.
Das populo, paucis quae poma negaverat athlas.
205Huc huc deserto senior Gargetius horto,
Migret et Alcinous: migrent et numina Ponti.
Et sua pervigiles iam laxent poma Dracones.
Quid reliqua innumeris dicam fulgentia late
Poma sub arboribus, nimiumque gravantia ramos
210Pondera? Quid memorem succos, memoremve colores?
Quot Natura potens toto diffudit in orbe:
Quot Mauri, quot Thraces habent, quot Iberus, et Indi
Denique Quot libris collegit Plinius aureis,
Tot, pluresque tuo congessit villicus horto.
215Sed tamen haec Natura dedit. Quid poma per artem
Innumera enumerem externis pendentia ramis
Insitionis opus? mixtoque sapore colori
Non sua in Alterutris, alienaque pondera truncis?
Miratur se mala Pirus, pira ducere Malus:
220Inque suis aliena, aliis sua crescere ramis.
Miscentur placida austeris: et mollia duris:
Grandiaque exiguis: simul et Sylvestria cultis.
Stant cerasis durae corni: atque immitia Malis
Mespila: Macte animo. qui dura atque aspera mollis,
225Mollia subduras: exaequas grandia: adauges
Exigua: alternisque beas pomaria succis.
An solum memorent Amphiona, et Orphea solum,
Ismarus et Thebe? lapides in molibus illum
Ponentem fidibus: hunc bruta, ferasque trahentem:
230Tu silvas, truncosque domas. nimiumque rigentes
Pomorum exaequas fastus. artisque beatae
Munere, Naturam cultu meliore reponis.
Quid mille enumerem Bacchi pomaria? Quid ve
Umbrarum spaciis delapsas leniter uvas?
235Quid violas? et utranque Rosam? Quid lilia? et omnes
Enumerem florum cumulos? heic vincitur Ethna.
Hyblaque. non alibi Zephiri foelicius errant.
Heic venus et charites, placidique morantur amores.
Haec Veris sit vera domus: cui tota rubentis
240Pomonae, et viridis cesserunt Numina Florae.
Nunc te, Quam Tybris supra alluit, Influit intra,
O, Specus uda canam. teneris que lusibus apta
Nympharum, humenti recreas Tyberinidas antro.
Sepe quibus teneros Satyrorum Iungis amores.
245O, Qualis nitor, et muscosis Gratia tectis.
Quantus inerrat honos. Durum, o nimiumque severum
Cui non Ire lacu subeat tam grata voluptas.
Heic Diana suos tuto deponat amictus,
Nec deprehensa lavet, nec plectat visa videntem.
250Heic natet. heic spreto nasci cytherea profundo
Malit, et heic nimios natorum temperet ignes.
Quid moror? heic Nymphae, satyrique, Diana, venusque:
Diique, deaeque lavant. Idem est mortalibus usus,
Diique, hominesque lavant. Quod si ceu flumine ferri
255Per specus hoc libeat: possis ceu flumine ferri.
Cymbula nam presto est qua tu lustrare natatus
Nympharum, et vitreo possis in gurgite pisces.
O, superis haec digna deis loca. Quo ve tonantem
Eliciat Iuno: et toruum venus aurea Martem.
260O, nobis ter fausta dies. qua prima locasti
Fundamenta loci, tibi quum subrepsit honestae
Laudis amor. ditesque animos, mentemque reliquit
Et quid erat, Quo tanta urbi Augustine parares
Gaudia: tot rerum duce te frueremur acervos?
265Quid nisi dulcis amor patriae, quam Civis honoras:
Quid nisi Dulcis amor verae et sine crimine laudis?
Haec quoque que vario posuisti et divite cultu,
Num poteras meliore situ, genioque, locoque?
Ipse Tybris (miranda fides) infraque: supraque:
270Trux sonat: heic placido propter tua labitur alveo:
Dextra novum exagitat pontem, sed leniter unda:
Sub pontem Bacchatur aquis. et flumine largo
Impetuosa ruit. Donec (ceu Colcha Propontis
Bosphoreo contracta mari) mediamne supina
275Frangitur: et geminum strepit indignata per amnem.
Laeva Triumphalis luctatur in aggere pontis:
Sub pontem Hadriani, Quo non Augustior alter
Tegminibus patrum roseis, et pondere sacro.
Adde quod huc nullis iter est per saxa carinis:
280Seu quas Tirrheno Tybris subvexit ab aestu:
Seu Quas flumineum fert unda secunda per amnem.
Pax aeterna loco est. nec remis frangitur unda:
Ne strepitum Nautae: neu det Sentina putorem.
Sic fluvii vicina quies: et longus utrinque
285Undarum sonitus iuvat: ut nec murmure multo
Obstrepat, et leni requies eat alta susurro.
Sic sedes augusta loci: Quem farrea messis,
Et novus, et veteres exornant undique pontes.
Quid quod honorati tua praedia suspicor olim
290Coclitis: aut magni data dictatoris aratro.
Forsan et heic fixit tentoria Porsena: forsan
Huc coniurato transcendens pectore, dextram
Mutius errantem subiecto torruit igni:
Fertque locus meritos tantae virtutis honores.
295Adde quod es foelix vicino Rure duorum
Magnorum Patrum, roseo qui tegmine fulgent.
Illum Riaria: hunc alium Pharnesia magnae
Emisere domus: tulit haec in culmina virtus.
Hic bona pars magni, sed princeps ille senatus.
300At quod in urbanis, et pene intersitus urbi,
Inde domos, hinc Rura vides, qua plurima Iani
Funditur, et toto passim stat vinea colle:
Hoc erat, ut semper bonus Augustine, vel ipsa
Urbanus per Rura fores: placidusque per urbes.
305Ergo loci nactum sedes, hinc Rura deorum,
Hinc urbs: hinc Ianus: hinc plana: hinc alta decorant.
Quod si te veterum capiant monumenta Quiritum:
Aspicis hinc Iani collem: trans flumina Templum:
Qua fora iuncta foris, et structo Ianus in arcu.
310Hac Tarpeia micat rupes olim aucta tropeis.
Inde Palatinus multo de Caesare fulget.
Mox et Aventini radiant tibi culmina montis.
Inde ad te rediens, Marcelli dona videbis:
Et Pompeianum pene e regione Theatrum:
315Quintia cis Tybrim: trans Tybrim Martia prata,
Heic haec tum fuerant dices: mediusque rotabis
Luminibus subiecta tuis. Quae singula passim
Explicet: et docto memoret Cornelius ore.
O, decus eximium ruris: Quo cernere fas est
320Terrarum dominos et pene attingere montes.
O, facies ter fausta loci: cui sorte beata
Contigit: ut Nili Tybris regnator et Histri,
Augustine tuos nunc sedulus irriget hortos.
Nec tamen immerito. namque ut tibi prodigus amnis
325Porgit aquas, gestitque tuis se se indere plantis:
Sic tu pro meritis, et pro virtute beatas
Fundis opes. multosque tuis das crescere donis.
Fundit aquas merito tibi Tybris, et irrigat hortos.
Qui mihi nunc flavis sese exeruisse videtur
330Vorticibus, multa redimitus tempora canna:
Et rerum pleno curvatus Bracchia cornu,
Sic tecum effari, atque has alte reddere voces.
Nunc mea nobilitas squalentibus obsita ripis,
Auspicio meliore redit. Iam Tybris honoris
335Ibit aquis: audaxque meum delabar in aequor.
Namque ego postquam illud, Quo nullum maius in orbe,
Occidit Imperium, Quod Caesarum inertia fregit:
Inde minor labi coepi. puduitque superstes
Tot simul amissis Tybrim producere flumen.
340Atque utinam tum me rursus Phaetontius ignis
Exhausisset aquis: aut issem in viscera terrae:
Non ego Barbaricis Romam flagrare ruinis,
Igne crepare domos, ferro subsidere turres,
Nec disiecta meis vidissem moenia ripis.
345An non me libicis mersum praestaret harenis,
Quum gemitus audirem hominum, atque in morte querelas?
Quum Getica praesecta manu tot colla, cruorem
Amni immiscerent nostro, cruor iret ut amnis.
O, ego fluminibus siccis quam sponte fuissem,
350Me nolente meas biberet quum Barbarus undas.
Sed tamen esse deum nocuit, quod lege deorum
Flumina perpetuo damnamur vivere cursu.
Quod potui tamen indolui, mersusque profundo
Me me auxi lachrimis: quodque omni ex orbe ferebam,
355Deieci obscuro sertum miserabile in antro.
Truncaque Tyrrhenis illisi cornua saxis.
At prior ex animo clades effluxerat, ut nos
Relligio miserata pie respexit, et urbem
Restituit cum sede, Penatibus, et veris diis:
360Illud non tuleram, quod iam fulgentibus urbis
Moenibus, et posita, romae quae proxima, roma:
Solus iners fluerem. Solus marcente profundo
Stercoreis turparer aquis. neque margine ripae
Ex alio melior, Villis ornarer, utrinque
365Sordidus: et nulla fluerem non paupere ripa.
Quoque magis dolor esset, erant Anienis honores
Accepti: Quod qui tenui nos influit amne:
Tam claris olim nituit cum carmine villis:
Queisque Anien nituit mea pars, ego totus egerem.
370Abstulit has tandem tuus Augustine querelas
Ruris honos, dextrae quem miror in aggere ripae.
Tu moerentem amnem, et squalentia flumina luctu,
Liventemque situm precioso abstergis honore.
Ergo ego deposito, tuleram quem moestus, amictu:
375In veteres ibo cultus. et serta resumens,
Usque dies peragam festos. nymphasque ciebo,
Quae nectant Choreas: et saltu lene crepanti
Plausurum choreis mecum labantur in aequor.
Spectatum molles venient Nereides: ibit
380Caeruleus Triton concha: et trahet agmina secum
Aequoris: et nostro Tirrhenidas agmine Iunget.
Littora plangentur strepitu, Tyberinaque longe
Hostia, et adstantes vicino murmure Silvae,
Mirabuntur aquae nova gaudia, erunt quoque miro
385Piscibus, et stupidos vertent ad littora Phocas.
Post, ego sedato de te loquar ista tumultu.
Neptunne, aethernum mihi numen, et agmina ponti
Cetera, que nostros Iuvistis mitia plausus:
Unum oro, ut nostri autorem quem nostis honoris,
390Et chisium, et Rueram toto cantetis in orbe.
Dumque per oceanum, et medias transcurritis undas,
Hunc Lybiae totis celebrem reddatis in oris,
Atque Asia in magna. Satis hoc. pars tertia novit.
Annuet, ornantemque undas Neptunnus amabit.
395Haec ego Que potero referam Augustine. Sed infra
Longe: quam meritus. Certe hoc sub rure iacebo
Semper, et haec totum statuam sub praedia numen.
Heic undis dabo iura, dabis mihi tu, et dabis undis:
Heic placidis famulabor aquis: hortosque rigabo
400Lenibus alluviis. ne ve excrescentibus undis
Horti oblimentur: vernas cohibebimus undas.
Utque tuum variis colludat piscibus antrum:
Aequoris huc adigam pisces, bis agmina iungam
Nostra, tuum ut variis colludat piscibus antrum.
405Restat, ut ipse meos tibi dem foeliciter annos:
Tam vivas, quam vivit aqua haec, quam flumina durant.
Haec Tybris. et multo circum tua lumine oberrans,
Obstupuit: succosque herbis, roremque reliquit.
Macte animo Augustine potens: Qui praedia tantis
410Erexti speciosa bonis. tibi Roma coronas
Debet, et insignes titulos: cui prisca reponis
Moenia: queis nostro iam nos desuevimus aevo.
Tu Tybrim, tu urbem, et Romana suburbia, plusquam
Prodigus exornas. nullis tua dextra pepercit
415Sumptibus: et grandi parvum rus extruis auro.
Macte, vel hoc uno proiectu illustrior, omni
Parcorum Regum gaza: quibus insidet auri
Usque sitis: nullosque aurum potiuntur ad usus.
Nec pudet effossis Reges servire metallis.
420Te te animo regem, Reges venerentur avari,
Qui poteris: qui aurum, et cogis servire metalla.
Digne Tago propiore frui, cuique alluat Hermus
Praedia, et auricomis ditet Pactolus harenis.
Ergo ego Qui immerito Romae sum natus, et altus,
425Quam tu exornasti: patriae contactus amore,
Ad superos hec vota feram. Tibi praemia reddant
Tantorum meritorum, et quas non possumus ipsi
In coelo statuas statuant. dent Nestoris annos
Et Priami: at faustos Priami ceu Nestoris annos.
430Ut tua quae longe pollet, terraque, marique:
Inconcussa fides maneat terraque, marique.
Ut ferat, et referat tutas tibi Navita merces:
Nec Pirata obsit, nec fractis unda procellis:
At faveat notus, et fratres tua vela secundent.
435Ut virides aevi valeas traducere Parteis,
Decrepitam ut senium, seniumque reare Iuventam.
Ut soboles Quam dii dederint, tibi gaudia multum
Augeat: et foelix foelicem turba coronet.
Haec ego. nam quod ego plura his precer? an tibi regna?
440Rex animo es. patriae ne optem melioris honores?
At Senis natum, civem ascivere Quirites.
An poteras melius nasci, meliusque renasci,
Quam Senas natu nancisci, munere Romam?
Utraque te colit: Utrique Augustine decori es.
445Quam bene tu Senis natus: Romaeque renatus:
Quas insigne lupae socias devinxerat urbes.
Quid memorem clarum stemma, et de Partibus ortum?
Quid Chisios, Ruerasque loquar cognomina gentis?
Namque duae ut patriae, duo sunt cognomina genti.
450An poteras melius coelum Augustine mereri?
Quam nostro coeleste genus nanciscier orbe?
Quid precer, aut ultra exoptem tibi? Tu bona nactus
Fortunae: tu animi: tu corporis: omnia nactus.
Tu te igitur foelix. tribus his sit quisque beatus.
455Nil ergo est reliquum optem quod tibi. nil nisi ut ista
Perpetuo maneant tibi: Quo tu solus haberi
Ante obitum foelix possis. ut denique nullis
Praedia fulminibus: sint nulli obnoxia motu.
Utque per Autumnos pluvios hiememque nivosam,
460Immodicosque aestus, aestu sint tuta geluque.
Perpetuum vireant violae. neque Syrius herbis
Obsit: et auricomis Borealia frigora pomis.
At ver aethernum maneat. nec partibus annus
Ferveat, aut rigeat: sed Iugi tempore vernet.
465Vivat opus. Vivasque operi longum ipse Superstes.