1
Tandem animo atque oculis lux iocundissima nostris
Certius affulsit, qua te, rex maxime regum,
Cernimus ingenti cumulatum laudis honore,
Romanasque aquilas circum victricibus alis
5Te excipere augusta dominantem in sede Quirini,
Cui late assurgit Tiberis populique Latini
Et Rhenus gelidusque pater Danubius undis.
Sed neque te quisquam, o soboles generosa deorum,
Imperio magis aptus erat sceptrisque gerendis,
10Quem dudum regno assuetum iuvenilibus armis
Obstipuit primum latis Hispania terris
Miraturque suum celebris nunc Austria alumnum,
Austria dis accepta parens atque aemula caelo.
Scilicet ad magnos te accensum fortiter ausus
15Et pater et patruus seriesque invicta tuorum
Impulit et summa ad rerum fastigia duxit.
En felix quae nunc animo Germania versat
Gaudia? Quam multum de te sibi praescia spondet?
Forsitan illa etiam prudens ac gnara futuri
20Tempestatem illam videt ac felicia quondam
Saecula, cum totum, veluti Sol aureus, orbem
Percurrens, miseram Europam vicinaque regna
Restitues, fractis succurrens undique rebus.
Atque haec ante alias omnes te maxima cura
25Sollicitat stimulatque animum virtutis honore
Flagrantem, atque adeo, rex optime, pertinet ad te:
Tu quoniam es prisci imperii servata propago,
Unde olim divum auspiciis se Romula virtus
Extulit atque caput felicibus intulit astris.
30Quae tibi maiestas formae? Quae gratia morum,
Delitiae humani generis, rex magne Quiritum?
Nam te seu medium excipiant patresque ducesque
Incedasque tuas sublimis forte per urbes
Seu tibi commissas regni modereris habenas,
35In fronte atque oculis tantus decor emicat, ut te
Quisque putet sanctum in terris et amabile numen.
Hinc te tot procerum studiis plausuque frequenti
Regnatorem orbis magno cum Caesare laeti
Aspicimus festosque dies celebramus ovantes.
40Fotunate nimis (si quid canit augur Apollo)
Quem tot barbarico cumulata ex hoste trophaea,
Tot spolia ampla manent: ipsum non Caucasus ingens
Maumethem capiet pavidum, non Bactra nec Indi.
Iamque ego Pannoniam collectis viribus omnem
45Germanasque acies video densosque maniplos
Austriadum, genus acre virum, fortesque Boemos,
Fatales volucres ultro tua signa sequentes,
Quin etiam magnam Ausoniam socia arma virosque
Et paribus iunctim concordia pectora dextris
50Vertere in externos divini nominis hostes.
Tum demum Euphratem tremere et magni ostia Nili
Atque Asiam trepidare metu saevosque tyrannos
Cernere erit passim duplices tibi tendere palmas.
Te vere invectum niveis Bellona quadrigis,
55Victorem late populorum, altaque corona
Conspicuum, ducet longis in templa triumphis.
I, felix Auguste, deum certissima proles,
Quo tua te virtus, quo te rapit inclitus ardor.
Dii tibi quaesitum non vi, non fraudibus ullis
60Imperium longum servent: quod si omina vulgi,
Si spectes studia, aeterno es dignissimus aevo,
Nec mortem oppetere umquam aut tristia fata subire:
Usque adeo te cuncta aetas, iuvenesque senesque
Certatim admirantur, amant, venerantur, adorant.
65Ipse etiam, pulchri qui quondam ad flumina Moeni
Caesareos tenui descripsi carmine honores,
Fernandi patris augusti, nunc debita solvo
Vota tibi, pronusque tuae figo oscula dextrae.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 Maximiliano Austrio II Romanorum Regi | Pio Felici Augusto sacrum
Maximiliano Austrio II (Barbara Zlobec, 2002).
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.