I.to play or practise beforehand, to prelude.
I. Lit.: “et sparsā ad pugnam proludit harenā,” Verg. G. 3, 234.—Absol.: “sic ubi prolusit, etc.,” Ov. A. A. 3, 515; Flor. 3, 22, 6.—
II. Trop.: sententiis, quibus proluserint, which served them for previous exercise, * Cic. de Or. 2, 80, 325: “jurgia proludunt,” Juv. 5, 26: “per has mortalis aevi moras illi meliori vitae longiorique proluditur,” Sen. Ep. 102, 23: “cum per ista prolusum est, crescunt maria,” id. Q. N. 3, 28, 3: “prima per legatos habita certamina, cum hinc Domitius et Thorius, inde Hirtulei proluderent,” opened the contest, Flor. 3, 22, 6: “prolusit dolor per ista noster,” Sen. Med. 907; id. Hippol. 1061; id. Herc. Fur. 221.