I.v. a., to make common, to share with one, to associate, join, unite, connect (class.; most freq. in Cic., Livy, and Tac.; not in Quint. or Suet.); constr. with cum, with inter se, or with acc. only.
(α).
With cum: “nec vero rectum est, cum amicis consociare aut conjungere injuriam,” Cic. Fin. 3, 21, 71; Phaedr. 4, 11, 21: “consilia cum aliquo,” Cic. Red. in Sen. 7, 16; Liv. 28, 27, 13; cf.: “cum Themisto res consociata,” agreed upon, id. 24, 24, 2: “furorem suum cum cive,” id. 28, 25, 12: “omnia cum iis,” id. 23, 44, 2; cf. id. 25, 18, 10; Tac. A. 15, 67: “numquam major vester consensus in ullā causā fuit, numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis,” Cic. Phil. 4, 5, 12: “ubi sese sudor cum unguentis consociavit,” Plaut. Most. 1, 3, 121: “consociare mihi tecum licet,” to enter into partnership with, id. Rud. 2, 6, 67.—
(δ).
With acc. only (so most freq.): “motus,” Lucr. 2, 111: “regnum,” Liv. 1, 13, 4: “imperium,” id. 8, 4, 6: “formam reipublicae,” Tac. A. 4, 33: “audaces,” id. ib. 14, 58: “vocem,” id. ib. 13, 23: “seria,” id. ib. 14, 4: “animos eorum,” Liv. 2, 1, 5: pinus et populus Umbram consociare amant, * Hor. C. 2, 3, 10: “accusatorum atque indicum consociati greges,” Cic. Par. 6, 2, 46: “(sidera) tria consociata,” Ov. F. 2, 246: “Ariarathes in omnia belli pacisque se consociaverat consilia,” Liv. 42, 29, 4.—Hence, consŏcĭātus , a, um, P. a., united, agreeing, harmonious (very rare): “dii,” Liv. 1, 45, 2.—* Sup.: “consociatissima voluntas,” Cic. Fam. 3, 3, 1.— Comp. and adv. not in use.