I.an adjuring, conjuring; an engaging or obliging to any thing by calling God to witness (class.): obtestatio est, cum deus testis in meliorem partem vocatur: detestatio, cum in deteriorem, Paul. ex Fest. p. 184 Müll.: “quid ergo illa tua obtestatio tibicinis?” Cic. Dom. 48, 125: “viri,” Cic. Clu. 12, 35; id. Balb. 14, 33.—
II. Transf., an earnest entreaty, adjuration (rare); in plur.: “matronae in preces obtestationesque versae,” supplications, Liv. 27, 50: “senatus ad infimas obtestationes procumbens,” Tac. A. 1, 12: quā obtestatione discedens, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 5; Cic. Fam. 13, 1, 4; Suet. Tib. 40.