I.to deprive, bereave of any thing (poet. and in post-Aug. prose).
I. In gen.: “civibus urbem,” Verg. A. 8, 571: “ornos foliis,” Hor. C. 2, 9, 8: “arva pruinis,” Verg. G. 4, 518: “vitem pristino alimento,” Col. Arb. 1, 4: “regna (Plutonis) lumine,” Sil. 3, 601: “dexteram ense,” Sen. Hippol. 866: “penates,” Stat. Th. 3, 385: “maritum amplexibus,” App. M. 4, p. 154, 38. —With gen.: “architectus ingeni viduatus,” Vitr. 5, 7, 7: “orba pedum partim, manuum viduata vicissim,” Lucr. 5, 840.—
II. In partic.: vĭdŭāta , ae, adj. f., bereft of her husband, widowed: “Agrippina viduata morte Domitii,” Suet. Galb. 5; cf. Mart. 9, 31, 6; Tac. A. 16, 30: “conjux viduata taedis,” i. e. divorced, Sen. Med. 581.