A.to be downcast, to be mute with horror or grief, “στῆ δὲ κατηφήσας” Il.22.293; “ἀκάχοντο κατήφησάν τ᾽ ἐνὶ θυμῷ” Od.16.342, cf. Call.Epigr.22, A.R.2.443, etc.; τί δαὶ κατηφεῖς ὄμμα; E.Med.1012; of animals, Arist.HA604b12; καὶ κατηφήσαι [ἂν] θεός and well might God grieve, J.BJ3.8.4 (v.l. οὓς κατέφησεν).
κατηφ-έω ,