A. Prep. with gen., except, save, “πάντων Φαιήκων πλήν γ᾽ αὐτοῦ Λαοδάμαντος” Od.8.207; “τίς ἔτλη . . π. Ἡρακλῆος;” Hes.Sc.74, cf. A.Pr.914, IG12.6.108, etc.: with γε, S. El.909, etc.; ὑπεγγύους π. θανάτου liable to any punishment short of death, Hdt.5.71; ἐπιτρέψαι περὶ σφῶν αὐτῶν π. θανάτου save in respect of death, Th.4.54; σκυλεύειν τοὺς τελευτήσαντας π. ὅπλων of anything save their arms, Pl.R.469c; διαρπάσαι . . ἐπέτρεψε πλὴν ἀνδραπόδων to carry off all plunder save slaves, X.An.2.4.27.
2. later, besides, in addition to, LXX De.18.8, 29.1.
B. Conj.:
I. with single words and phrases, esp. when a neg. precedes, “οὐκ ἆρ᾽ Ἀχαιοῖς ἄνδρες εἰσὶ π. ὅδε;” S.Aj.1238; “οὐκ οἶδα π. ἕν” Id.OC1161, E.El.752; “οὐ κάτοιδα π. ἐπὶ σμικρὸν φράσαι” S.El.414, cf. Amphis 13: after a question implying a neg., “τί σοι πέπρακται π.τεύχειν κακά;” A.Eu.125, cf. S.Ant.646: after πᾶς, etc., “τὸ δ᾽ ἄρσεν αἰνῶ πάντα π. γάμου τυχεῖν” A.Eu.737; “παντὶ δῆλον π. ἐμοί” Pl.R.529a, cf. S.Ph. 299, Isoc.12.19, etc.; “νικᾶν . . πανταχοῦ . . ἔφυν π. εἰτ σέ” S.Ph.1053 (πᾶς is sts. omitted, “θνῄσκουσι [πάντες] π. εἷς τις” Id.OT118; ἀλλ᾽ ἔστι [πᾶσι] πλὴν σοί ib.370): freq. with ἄλλος (much like ἤ)“, τί οὖν μ᾽ ἄνωγας ἄλλο π. ψευδῆ λέγειν;” Id.Ph.100, cf. Aj.125, Ant.236, Ar.Pl.106, X. An.1.2.1, Pl.Prt.334b, etc.: after a Comp., “ταῦτ᾽ ἐστὶ κρείσσω π. ὑπ᾽ Ἀργείοις πεσεῖν” E.Heracl.231, cf. Pl.Min.318e, etc.; “πάντα μᾶλλον π. αὐτὸς ἅψασθαι” D.21.179: after a Sup., “τὸ μέγιστον εἴργται π. αἱ τάξεις τοῦ φόρου” X.Ath.3.5.
II. freq. joined with other Particles:
a. folld. by a Verb, “π. εἴ τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν” Pl.Ap.18d, cf. Tht.177d, D.3.18, 10.39, etc.; “π. ὅταν” A.Pr.260, S.El.293, etc.; “π. εἰ ἄρα μή” Str.7.3.8; “π. ἐὰν μὴ ἐξέλθῃ” Arist.HA554b2.
b. with Verb omitted, “οὐδεὶς οἶδεν . . , π. εἴ τις ἄρ᾽ ὄρνις” Ar.Av.601, cf.X.HG4.2.21, etc.; π. εἰ μή, after a neg., “οὐδὲν προσδεησόμεθα, π. εἰ μὴ πάρεργόν τι” Pl.Plt.286d (v.l.); “οὐδὲν ἂν πάθοι . . , π. εἰ μή που κατὰ συμβεβηκός” Arist.GC323b26; “οὐ δεῖ . . τοῦτο . . κινεῖσθαι, π. εἰ μὴ κατὰ ς.” Id.de An.406b8, cf. APr.43a39, Thphr.CP1.10.6, D.H.4.74.—The pleon. phrase π. εἰ μή is censured by Luc.Sol.7.
2. πλὴν ἤ (where ἤ adds nothing to the sense; πλὴν εἰ is a common v.l.), “οὐκ ἄλλῳ π. ἢ Προδίκῳ” Ar.Nu.361, cf. 734; “οὐδὲν κάκιον . . , πλὴν ἄρ᾽ ἢ γυναῖκες” Id.Th.532, cf. Hdt.2.111, Pl.Ap.42a (v.l. π. εἰ); also “οὐ τὸν ἄνθρωπον ὑγιάζει π. ἀλλ᾽ ἢ . .” Arist.Metaph.981a18 (v.l.).
3. π. οὐ only not, “πάντες προσδέχονται, π. οὐχ οἱ τύραννοι” X.Hier.1.18 (v.l. ap.Ath.4.144d), cf. Lac.15.6, D.18.45, 56.23, Berl.Sitzb.l.c.
4. π. ὅτι except that . . , save that . . , “καίτοι τί διαφέρουσιν ἡμῶν ἐκεῖνοι, π. ὅτι ψηφίσματ᾽ οὐ γράφουσιν;” Ar.Nu. 1429; “π. ἢ ὅτι” Hdt.4.189; πλήν γε ὅτι, πλήν γε δὴ ὅτι, Pl.Tht.183a, Phd.57b; after ὁμοίως, τὰ αὐτά, Plu.Pel.4, Artem.1.56.
5. π. ὅσον except or save so far as . . , “παρήκουσι παρὰ πᾶσαν [τὴν Λιβύην] . . , π. ὅσον Ἕλληνες . . ἔχουσι” Hdt.2.32, cf. D.H.1.23; “π. ὅσα” Pl.R.456a; “π. καθόσον” D.C.72.19; “π. καθόσον εἰ” Th.6.88 codd.
b. without a Verb, πάντων ἐρήμους, π. ὅσον τὸ σὸν μέρος save so far as thou art concerned, S.OT1509; τοὺς πολλοὺς ἀπέκτειναν π. ὅσον ἐκ τριῶν νεῶν οὓς ἐζώγρησαν except only . . , Th.7.23, cf. Pl.Lg.670a, 856d; “ἀληθευτικός, π. ὅσα μὴ δι᾽ εἰρωνείαν” Arist.EN1124b30.
III. introducing a clause, mostly preceded by οὐδείς, πᾶς, ἄλλος, save that, “νῦν δ᾽ οὐδεμία πάρεστιν . . , π. ἥ γ᾽ ἐμὴ κωμῆτις ἥδ᾽ ἐξέρχεται” Ar.Lys.5, cf. S.Tr.41, X.An. 1.8.20, etc.; “οὐκ ἀντεξῄεσαν π. ἕως ἀκροβολισμοῦ” Plb.1.18.2: without any such word preceding, only, albeit, “ἀπέπεμπε κήρυκας ἐς τὴν Ἑλλάδα, π. οὔτε ἐς Ἀθήνας οὔτε ἐς Λακεδαίμονα ἀπέπεμπε” Hdt.7.32, cf. S. OC1643, Th.8.70, Pl.Prt.328e, etc.
2. to break off and pass to another subject, only, however, “π. γνώριζε ἄτοπος ὤν” PCair.Zen.454.10 (iii B. C.), cf. Plb.1.69.14, 2.17.1, 1 Ep.Cor.11.11, Diog.Oen.8, Plu. Per.34, etc.: in late Prose, “π. ἀλλά” Id.Pyrrh.5, Luc.Prom.20, DMort.13.3, 20.4, etc.; “π. ἀλλά γε” Id.Rh.Pr.24.