II. of the mind, forebode, “κραδίη προτιόσσετ᾽ ὄλεθρον” 5.389; “θάνατον προτιόσσετο θυμὸς ἀγήνωρ” 14.219, cf. A.R.1.895, al.; so, prob., ἦ σ᾽ εὖ γιγνώσκων προτιόσσομαι from thorough knowledge of thee I divine my fate, Il.22.356, cf. A.R.4.1372.
προτιόσσομαι , Ep. Verb, only pres. and impf., and never in the form προσόσσομαι:—