A.“κεάσσω” Orph.A.849: aor. “κέα^σα, κέασσα, ἐκέασσα” Hom. (v. infr.):—Pass., aor. “κεάσθην” Il.16.412, but part. “κεα^θείσης” App.Anth.3.167: pf. part. κεκεασμένος (v. infr.):—split, cleave wood, “κέασε ξύλα νηλέϊ χαλκῷ” Od.14.418; “κέασαν ξύλα” 20.161; “ξύλα . . νέον κεκεασμένα χαλκῷ” 18.309, cf. Hp.Mul.2.153, Call.Fr.289, etc.; of lightning, shiver, “νῆα . . κεραυνῷ Ζεὺς ἔλσας ἐκέασσε” Od.5.132; of a spear, “κέασσε δ᾽ ἄρ᾽ ὀστέα λευκά” Il.16.347; [κεφαλὴ] ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη was cloven in twain, ib.412; “κεκεασμένον εὐρέϊ κύκλῳ οὐρανόν” Arat.474.
κεάζω , Ep. fut.