I.to prop up, to support.
I. Lit.: “vites adminiculatae sudibus,” Plin. 14, 1, 3, § 13; so Col.: vitem adminiculato arborique jungito, de Arb. 16 (Cic. has for this adminiculor, q. v.).—
II. Trop., = adjuvo (only ante- and post-class.): adminiculavi voluntatem tuam scribendo, Varr. ap. Non. 77, 16: tribunicio auxilio adminiculati, id. ap. Prisc. p. 791 P.: id ipsum, quod dicimus, ex illis quoque Homericis versibus adminiculari potest, i. e. confirmari, Gell. 2, 30; so id. 14, 2: “Di vitam hominum adminiculantes,” Censor. 3.—Hence Varr. L. L. 8, § 44 Müll., calls adverbs partes adminiculandi (orationem), auxiliaries of discourse.—Hence, admĭnĭcŭlātus , a, um, P. a., supported; hence, well furnished or provided: memoria adminiculatior, Gell. praef. 1. 1.