previous next
artus , ūs, m. id., mostly plur. (artua, n., Plaut. Men. 5, 2, 102; quoted in Non. p. 191, 12.—Hence, dat. acc. to Vel. Long. p. 2229 P. and Ter. Scaur. p. 2260 P. artibus; yet the ancient grammarians give their decision in favor of artubus, which form is also supported by the best MSS.; cf. arcus.—The singular is found only in Luc. 6, 754; Val. Fl. 4, 310, and Prisc. p. 1219 P.).
B. Trop., the muscular strength in the joints; hence, in gen., strength, power: Ἐπιχαρμεῖον illud teneto; “nervos atque artus esse sapientiae, non temere credere,Q. Cic. Petit. Cons. 10.—More freq.,
II. The limbs in gen. (very freq., esp. in the poets; in Lucr. about sixty times): cum tremulis anus attulit artubus lumen, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 36 Vahl.); so Lucr. 3, 7; cf. id. 3, 488; 6, 1189: “artubus omnibus contremiscam,Cic. de Or. 1, 26, 121: dum nati (sc. Absyrti) dissupatos artus captaret parens, vet. poet. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67: “copia concita per artus Omnīs,Lucr. 2, 267: “moribundi artus,id. 3, 129 al.: “rogumque parari Vidit et arsuros supremis ignibus artus, etc.,Ov. M. 2, 620 al.: “salsusque per artus Sudor iit,Verg. A. 2, 173; 1, 173 al.: “veste strictā et singulos artus exprimente,and showing each limb, Tac. G. 17: “artus in frusta concident,Vulg. Lev. 1, 6; 8, 20; “ib. Job, 16, 8.—Of plants: stat per se vitis sine ullo pedamento, artus suos in se colligens,its tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 13, where Jahn reads arcus.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: