previous next
as-sŏlĕo (ads- , Ritschl, Fleck., B. and K., Halm, Weissenb.; ass- , Roth), ēre, v. n.,
I.to be accustomed or wont (to do, to happen, etc.; only in the 3d person sing. and plur. and impers.): “ponite hic quae adsolent (sc. poni),Plaut. Pers. 5, 1, 7; id. Ep. 1, 1, 5: quae adsolent, quaeque oportet Signa esse ad salutem, omnia huic esse video, * Ter. And. 3, 2, 1 (adsolent ergo consuetudinis est; “oportet rationis, Don.): cum multa adsoleat veritas praebere vestigia sui,Liv. 40, 54 fin.; 34, 44.—Hence the expression: “ut adsolet,as is wont to happen, as is customary, as usual, Cic. Leg. 2, 9, 21: prima classis vocatur, renuntiatur; “deinde, ita ut adsolet, suffragia, etc.,id. Phil. 2, 33: “sacrificio, ut adsolet, rite facto,Liv. 37, 14; 1, 28: “ob quem imbrem novemdiale, ut adsolet, sacrum fuit,id. 23, 31 fin.: “verbenas coronasque, ut illic assolet, obtulisse,Suet. Vesp. 7: “cum in hortis D. Bruti auguris commentandi causā, ut adsolet, venissemus,Cic. Lael. 2, 7: “legiones, non laetae, ut adsolet, neque insignibus fulgentes,Tac. A. 1, 24; 3, 1; Suet. Ner. 7, 34.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: