previous next
-hortor , ātus, 1, v. dep.,
I.to animate or encourage by forcible language, to incite, exhort, admonish.
I. Esp., of the general before a battle, or in other milit. proceedings: “cohortatus suos proelium commisit,Caes. B. G. 1, 25: “acies instruenda, milites cohortandi, signum dandum,id. ib. 2, 20: “exercitum ad pugnam,id. B. C. 3, 90: “militem ad proelium,Quint. 12, 1, 28.—
(β). With inf., Auct. B. Alex. 21; cf. Tac. A. 12, 49.—
II. In gen., and without the sphere of military operations (in good prose).
3. Aliquem ad aliquid: “aliquem ad virtutem,Cic. de Or. 2, 9, 35: in hominibus ad virtutis studium cohortandis, id. Ac. 1, 4, 16: “ad studium summae laudis,id. Fam. 2, 4, 2: ad pacem. id. Att. 15, 1, A, 3: “ad concordiam,Suet. Claud. 46: “ad libertatem recuperandam,Cic. Phil. 4, 5, 11. —
4. With final clause; with ut: “fratrem cohortatus, ut, etc.,Suet. Oth. 10.—With ne: “cohortantibus invicem, ne, etc.,Suet. Galb. 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: