previous next
dīlāto , āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. differo.
I. Act., to spread out, dilate; to enlarge, amplify, extend (class.; esp. freq. in Cic.).
B. Trop.: “ut aut ex verbis dilatetur, aut in verbum contrahatur oratio,Cic. Part. 7, 23; so, “orationem,id. Fl. 5, 12; cf. “argumentum, id. Parad. prooem. § 2: haec, quae dilatantur a nobis, Zeno sic premebat,id. N. D. 2, 7 fin.; cf. id. ib. 3, 9, 22; Quint. 8, 4, 14: “eloquentia dilatata (opp. contracta et astricta),Cic. Brut. 90, 309: “litteras,to pronounce broadly, id. ib. 74, 259: nomen in continentibus terris, id. Fragm. ap. Non. 274, 7: “quantis in angustiis vestra se gloria dilatari velit,Cic. Rep. 6, 20; cf. “se (c. c. attollere),Quint. 2, 3, 8: “haec lex, dilatata in ordinem cunctum, coangustari etiam potest,Cic. Leg. 3, 14 fin.
II. Neutr., to extend one's self ( = expandor): “spatia montis in cubiculo dilatantia,Plin. 35, 1, 1, § 3 Sill. N. cr.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: