I.nom.: “effĭgĭa,” Plaut. Rud. 2, 4, 7; Afran. ap. Non. 493, 2; Inscr. Orell. 7416 λ.—Nom. plur.: “effigiae,” Lucr. 4, 105.—Acc. plur.: “effigias,” id. 4, 42 and 85), f. effingo, I., an (artistic) copy, imitation of an object (in concreto— for syn. cf.: imago, pictura, simulacrum, signum, statua, tabula).
I. (Class.) With the accessory idea of resemblance obtained by imitation, a likeness, portrait, image, effigy.
A. Lit.: “formarum,” Lucr. 4, 105; cf. id. ib. 42 and 85: Veneris, * Plaut. Rud. 2, 4, 7; cf.: “deus effigies hominis et imago,” Cic. N. D. 1, 37, 103: “quandam effigiem spirantis mortui,” id. Q. Fr. 1, 3, 1; cf. also: simulacrum deae (Veneris) non effigie humana, Tac. H. 2, 3 fin.; and: “quam satus Iapeto ... Finxit in effigiem moderantum cuncta deorum,” Ov. M. 1, 83: “vix convenire videretur, quem ipsum hominem cuperent evertere, ejus effigiem simulacrumque servare,” his mere effigy, Cic. Verr. 2, 2, 65 fin.: “effigiem Xanthi Trojamque videtis,” Verg. A. 3, 497; of shades, ghosts: “effigiem nullo cum corpore falsi finxit apri,” Ov. M. 14, 358; Sil. 13, 778; cf.: “effigies, immo umbrae hominum,” Liv. 21, 40, 9; “of the shade of a deceased person in a dream,” Plin. Ep. 3, 5, 4; “or in the lower world,” Sil. 13, 779. —
2. Adv.: in or ad effigiem or effigie, after the likeness of, in the form of, like, Sil. 5, 5; Plin. 5, 10, 11, § 62; 21, 5, 11, § 23.—
B. Trop. (a favorite expression of Cic.): “perfectae eloquentiae speciem animo videmus, effigiem auribus quaerimus,” its imitation, Cic. Or. 3 (v. the passage in connection); cf.: “consiliorum ac virtutum effigiem relinquere,” id. Arch. 12, 30: “Sex. Peducaeus reliquit effigiem et humanitatis et probitatis suae filium,” the image, id. Fin. 2, 18, 58; cf. id. Tusc. 3, 2; id. de Or. 1, 43, 193; Liv. 26, 41; 1, 56: “ad effigiem justi imperii scriptus,” the ideal, id. Q. Fr. 1, 1, 8: “ut res ipsas rerum effigies notaret,” id. de Or. 2, 86 fin.; cf. “effingo, I. B.: ostensus est in alia effigie,” appeared in another form, Vulg. Marc. 16, 12.—
II. Poet. and in post-Aug. prose, in gen., the plastic (less freq. the pictorial) representation of an object, an image, statue, portrait: saxea ut effigies bacchantis, * Cat. 64, 61; Verg. A. 2, 167; 184; 3, 148; 7, 177; Hor. S. 1, 8, 30; Ov. H. 20, 239; Tac. A. 1, 74; 6, 2; id. H. 5, 9 al.; Quint. 6, 1, 32; cf. id. 12, 10, 5; Ov. Tr. 1, 7, 7; Vulg. Sap. 15, 4.