I.to wind or form into a ball, gather into a round heap, to conglobate, glomerate (poet. and in post-Aug. prose).
I. Lit.: “lanam in orbes,” Ov. M. 6, 19: “sic terram deus, ne non aequalis ab omni Parte foret, magni speciem glomeravit in orbis,” id. ib. 1, 35; “9, 222: Eae (offae) maxime glomerantur ex ficis et farre mixto,” Varr. R. R. 3, 5, 4: “ubi venae inter se implicatae glomerantur,” Cels. 7, 22; so, “glomerata viscera,” Ov. M. 8, 401: “atra favilla volat glomerataque corpus in unum Densatur,” id. ib. 13, 604: “frusta mero glomerata vomentem,” id. ib. 14, 212; cf. Verg. A. 3, 577: “cum grandinem venti glomeratam in terras agunt,” Liv. 1, 31, 2: “glomeratae turbine nives,” Sil. 3, 523: “glomeratus pulvis,” Luc. 6, 296: (Lapithae) equitem docuere sub armis Insultare solo et gressus glomerare superbos, i. e. to make a horse bring his feet together, make him prance (trot or amble), Verg. G. 3, 117; cf. Macr. S. 6, 9, 8 sqq., and v. glomeratio.—
B. Transf., to gather into a round heap or knot, to collect, press, crowd, assemble together: “agmina cervi Pulverulenta fuga glomerant,” Verg. A. 4, 155: “glomerare manum bello,” id. ib. 2, 315: “dum se glomerant retroque residunt,” id. ib. 9, 539: “legiones in testudinem glomerabantur,” Tac. H. 3, 31: “collecti Troes glomerantur eodem,” Verg. A. 9, 689; cf. id. ib. 440: “apes mixtae glomerantur in orbem,” id. G. 4, 79; Plin. 11, 18, 20, § 64: “ad terram gurgite ab alto Quam multae glomerantur aves,” Verg. A. 6, 311; cf. Plin. 9, 22, 38, § 75: “foedam tempestatem,” Verg. G. 1, 323; cf.: “fumiferam noctem,” id. A. 8, 254: “semina vocis glomerata,” Lucr. 3, 497; cf. ib. 541.—
II. Trop.: omnia fixa tuus glomerans determinat annus, qs. revolving, Cic. poët. Div. 1, 12, 19: haec vetusta, saeclis glomerata horridis, Luctifica clades nostro infixa est corpori, accumulated, id. poët. Tusc. 2, 10, 25: “glomerare simul fas et nefas,” Prud. Cath. 3, 134.— Hence, * adv.: glŏmĕrāte : “quis oratorum densata glomeratius aut dixit aut cogitavit?” more succinctly, Aus. Grat. Act. 29.