previous next
glōrĭōsus , a, um, adj. gloria.
II. Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).
B. Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers: “deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,Cic. Off. 1, 38, 137; and: “milites,id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse .
1. (Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5: “triumphare,Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.—Comp.: “quia relicua gloriosius retinebat,Sall. H. 1, 55 Dietsch. —Sup.: “quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,Cic. Att. 14, 4, 2.—
2. (Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously: “exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,Cic. de Or. 2, 8, 31: “mentiri,id. Mil. 27, 72; cf. “proloqui,Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6: “amicitiam ostentare,Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: