I.a murmur, murmuring; a humming, roaring, growling, grumbling; a rushing, crashing, etc. (class.; “syn.: fremitus, strepitus, fragor, stridor, susurrus): murmur populi,” Liv. 45, 1: serpitque per agmina murmur. Verg. A. 12, 239: “quanto porrexit murmure panem,” Juv. 5, 67.—Of prayer, a low, indistinct tone: “quos ubi placavit precibus et murmure longo,” Ov. M. 7, 251; Juv. 10, 290.—Of the humming of bees: “strepit omnis murmure campus,” Verg. A. 6, 709.—Of the roar of a lion, Mart. 8, 55, 1; “of the tiger: tigridis Hyrcanae jejunum murmur,” Stat. Th. 12, 170.—Of inanimate things, a murmur, roar, rushing, crashing, crash, rumbling: “nam et odor urbanitatis, et mollitudo humanitatis, et murmur maris, et dulcedo orationis sunt ducta a ceteris sensibus,” Cic. de Or. 3, 40, 161: “dare,” to roar, Lucr. 6, 142: “magno misceri murmure caelum,” Verg. A. 4, 160: “ventosum,” the rushing wind, id. E. 9, 58.—Of thunder: “exanimes primo murmure caeli,” Juv. 13, 224.—Of a volcanic mountain: “Aetnaei verticis,” Suet. Calig. 51.—Of an earthquake, a roaring, rumbling: “praecedit sonus, alias murmuri similis, alias mugitibus, aut clamori humano, armorumve pulsantium fragori,” Plin. 2, 80, 82, § 193.—Of wind-instruments: “cornuum,” the sound, Hor. C. 2, 1, 17: inflati buxi, of the tibia, Ov. M. 14, 537: “aurium,” a singing in the ears, Plin. 28, 7, 21, § 75 (Jahn, animalia).—Trop.: “contemnere murmura famae,” Prop. 2, 5, 29; of a muttering, rebellious murmur: “contra Dominum,” Vulg. Exod. 16, 7; id. Act. 6, 1.
murmur , ŭris, n. (m.: murmur fit verus, Varr. ap. Non. 214, 14) [Sanscr. marmara, susurrus, murmur, and the Greek μορμύρω and μυρμύρω],