I.to deny steadfastly, to persist in denying (very rare): “negitare adeo me natum esse,” Plaut. Merc. prol. 50: perii; “vix negito,” id. Bacch. 5, 2, 76: “quaero, qui illi ostenderit eam, quam multos annos esse negitavisset, veri et falsi notam,” Cic. Ac. 2, 22, 69: “ne fieri negites quae dicam posse,” Lucr. 4, 913: “rex primo negitare,” Sall. J. 111, 2: “renuit negitatque Sabellus,” Hor. Ep. 1, 16, 49.
nĕgĭto , āre, v. freq. a. id.,