previous next
rĭgo āvi, ātum, 1, v. a. cf. Gr. βρέχω, to wet; Germ. Regen, rain.
I. To wet, moisten, water, bedew any thing with a liquid (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: irrigo, madefacio).
2. Poet., transf.: natos vitali rore, i. e. to suckle, Cic. poët. Div. 1, 12, 20: “solis uti lux ac vapor cernuntur terras rigare,bedew, flood, Lucr. 4, 203; cf. id. 5, 592: Babylonica, to wet (sc. with urine), id. 4, 1026.—
B. Trop., to water, bedew, etc.: “omnium ingenia,Auct. Her. 4, 6, 9: “ora alicujus Philetaeā aquā,Prop. 3 (4), 3, 52. Ov. Am. 3, 9, 26.—
II. Like irrigo, to lead, convey, or conduct water or any other liquid to a place (very rare).
A. Lit.: aquam Albanam emissam per agros rigabis (= ad rigandum diduces), an old oracle in Liv. 5, 16 fin. Drak. N. cr.: “vitalem sanguinem per venas,Plin. 11, 37, 69, § 182. —
B. Trop.: “hinc motus per membra rigantur,are directed, conveyed, Lucr. 2, 262: somnum per pectora, Furius ap. Macr. S. 6, 1 (for which, irrigat, Lucr. 4, 908; Verg. A. 1, 692).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: