previous next
oscillo , āre, v. n. 2. oscillum,
I.to swing, swing one's self: “oscillum Santra dici ait, quod oscillent, id est inclinent, praecipitesque in os ferantur,Fest. p. 194, 9 and 10 Müll.—Pass.: osculor, Mythogr. Lat. 1, 19 fin.—Hence, oscillans , antis, P. a.; as subst., a swinger: “oscillantes, ait Cornificius, ab eo, quod os celare soliti personis propter verecundiam, qui eo genere lusūs utebantur,Fest. p. 194 Müll.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: