I.subst. quidpiam or quippiam, pron. indef., any one, any body, any thing, any; some one, something, some: “quispiam quin significet aliquis, et quaepiam aliquae, similiterque alia ejusdem generis, ut dubium non est, ita unde sequens pars ejus coeperit, inveniri non potest,” Fest. p. 254 Müll.: num non vis te moneam unum, si videtur quippiam? Naev. ap. Charis. p. 129 P.: “quid si hoc voluit quispiam deus?” Ter. Eun. 5, 2, 36: “cum quaepiam cohors ex orbe excesserat,” Caes. B. G. 5, 35: “cum de pecuniis repetundis nomen cuiuspiam deferatur,” Cic. Div. in Caecil. 3, 10: “si cuipiam pecuniam fortuna ademit,” id. Quint. 15, 49: “ut ea vis ad aliam rem quampiam referatur,” id. Fin. 5, 11, 30: “ne suspicari quidem possumus quemquam horum ab amico quippiam contendisse,” id. Lael. 11, 39: “neque Alexander, nec quispiam successorum, ejus,” Just. 38, 7, 2: “grammaticus quispiam de nobilioribus,” Gell. 5, 4, 2: “quispiam ex his qui, etc.,” id. 2, 21, 6.— In plur.: “aliae quaepiam rationes,” Cic. Fam. 9, 8, 2: “cum proferre ad quospiam coeperis,” App. Flor. p. 361, 19.— Adv.: quidpĭam or quĭppĭam , in any respect, somewhat, Plaut. Curc. 1, 1, 51: “num illi molestae quippiam sunt hae nuptiae?” Ter. And. 2, 6, 7: “si grando quippiam nocuit,” Cic. N. D. 3, 35, 86.
quispĭam , quaepĭam, quodpĭam, and