previous next
rixa , ae, f. perh. root rig, whence ringor; the suffix -sa like noxa from noc-eo; hence, prop., the wide opening of the mouth.
I. A quarrel, brawl, dispute, contest, strife, contention (class.; esp. freq. after the Aug. period; “syn.: contentio, altercatio, disceptatio, jurgium): ecce nova turba atque rixa,Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148: “rixa ac prope proelium fuit,Liv. 2, 18: “rixa sedata est,id. 2, 29: “in rixā esse,id. 40, 14: “in rixam ire,Quint. 6, 4, 13: “sive geris jocos Seu rixam et insanos amores,Hor. C. 3, 21, 3: “rixa super mero Debellata,id. ib. 1, 18, 8: “Academiae nostrae cum Zenone magna rixa est,Cic. Fam. 9, 22, 1: “pietatis rixa,Mart. 1, 37, 3: “jurgia primum, mox rixa,Tac. H. 1, 64.—Plur.: “corrupta jurgiis aut rixis disciplina,Tac. H. 2, 27 fin.: “crebrae,id. G. 22: “sanguineae,Hor. C. 1, 27, 4: “immodicae,id. ib. 1, 13, 10.—Prov.: a lasso rixam quaeri, v. lassus.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: