previous next
saxĕus , a, um, adj. id..
I. Lit., of rock, of stone, rocky, stony: saxea est verruca in summo montis vertice, Auct. ap. Quint. 8, 3, 48: moles, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89; Ov. M. 12, 283: “scopulus,id. ib. 14, 73: “saepta,Lucr. 4, 699: “strata viarum,id. 1, 315: “tecta,id. 5, 984; Ov. H. 10, 128: “crepido,Plin. 12, 1, 5, § 9: “effigies bacchantis,Cat. 64, 61: “umbra,of the rocks, Verg. G. 3, 145 et saep.: “mater ad auditas stupuit ceu saxea voces,Ov. M. 5, 509: “Niobe saxea facta,id. P. 1, 2, 32: “pons,Luc. 4, 15: “juga,id. 4, 157: “imber,Sil. 13, 181: “ipse Anien, infraque superque Saxeus,rocky in its shores and bed, Stat. S. 1, 3, 20: “vasa,Vulg. Exod. 7, 19.—
B. Transf., as hard as stone: “dentes (asini),App. M. 10, p. 249, 10: “durities jecoris,Cael. Aur. Tard. 3, 6, 81.—*
II. Trop., stony, i.e. hard, unfeeling, obdurate: “saxeus ferreusque es,Plin. Ep. 2, 3, 7.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: