previous next
stellĭōnātus , ūs, m. 1. stellio, B.,
I.cozenage, trickery, cheating, stellionate (jurid. Lat.): stellionatum obici posse his, qui dolo quid fecerunt sciendum est, scilicet si aliud crimen non sit, quod obiciatur; “quod enim in privatis judiciis est de dolo actio, hoc in criminibus stellionatus persecutio. Ubicumque igitur titulus criminis deficit, illic stellionatum obiciemus, etc.,Dig. 47, 20, 3 sq.; 13, 7, 36; 17, 1, 29 fin.; 40, 7, 9.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: