I.a teat, pap, dug, udder, a breast that gives suck (mostly poet. and in post Aug. prose).
(α).
Sing., Lucr. 1, 887: lactantes ubere toto, Enn. ap. Charis. p. 103 P. (Ann. v. 71 Vahl.): “(vitula) binos alit ubere fetus,” Verg. E. 3, 30: “ut vix sustineant distentum cruribus uber,” Ov. M. 13, 826: “vituio ab ubere rapto,” id. F. 4, 459: “cum a nutricis ubere auferretur,” Suet. Tib. 6.—
(β).
Plur. (so most freq.): “saepe etiam nunc (puer) Ubera mammarum in somnis lactantia quaeret,” Lucr. 5, 885: “lactea,” Verg. G. 2, 524: “capreoli Bina die siccant ovis ubera,” id. E. 2, 42; cf.: “ad sua quisque fere decurrunt ubera lactis (agni),” Lucr. 2, 370: “lactis,” Tib. 1, 3, 46: “mammarum,” Gell. 12, 1, 7: “candens lacteus umor Uberibus manat distentis,” Lucr. 1, 259: “distenta,” Hor. Epod. 2, 46: “equina,” id. ib. 8, 8: “tenta,” id. ib. 16, 50: natos uberibus gravidis vitali rore rigabat, Cic. poët. Div. 1, 12, 20; cf.: “(Romulus) cum esset silvestris beluae sustentatus uberibus,” id. Rep. 2, 2, 4: “uberaque ebiberant avidi lactantia nati,” Ov. M. 6, 342: “sua quemque mater uberibus alit,” Tac. G. 20.—
II. Transf.
A. Of the earth, the fruitful breast, etc.: “alma tellus annuā vice mortalibus distenta musto demittit ubera,” Col. 3, 21, 3: ubera campi, id. poët. 10, 90. —
B. A cluster or mass in the shape of an udder, of bees hanging from trees when swarming, Pall. Jun. 7, 6 and 9.—
C. Richness, fruitfulness, fertility: “quique frequens herbis et fertilis ubere campus,” Verg. G. 2, 185: “divitis agri,” id. A. 7, 262: “glebae,” id. ib. 1, 531: “in denso non segnior ubere Bacchus,” id. G. 2, 275; cf.: “pecorique et vitibus almis Aptius uber erit,” id. ib. 2, 234: “vitis,” Col. 4, 27, 5: “palmitis Etrusci,” Claud. B. G. 504.