I.v. a., to double (ante-class.): “cibum,” Varr. R. R. 2, 4, 15: “divitias,” Lucr. 3, 71: “primordia rerum,” id. 1, 712: quod boni promeritus fueris, conduplicaverit, * Ter. Phorm. 3, 2, 31: tenebrae conduplicantur, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. v. 412 Rib.).—Humorously: “corpora, of a loving embrace (cf. conduplicatio),” Plaut. Ps. 5, 1, 16.
con-dū^plĭco , āvi, 1,