I.v. a., to greet, salute cordially, in gen. (in good prose; esp. freq. in the histt. after the Aug. per.).
(α).
With acc.: “utrumque regem (sua multitudo),” Liv. 1, 7, 1: “eum,” Petr. 7; 131; Curt. 7, 8, 5; 10, 7, 7: “aliquem nomine,” Plin. 28, 2, 5, § 23.—
(β).
With two accs., to greet or salute as, to hail, etc.: “eum regem,” Liv. 36, 14, 4: “eum dictatorem,” id. 3, 26, 10: “aliquem imperatorem,” Tac. A. 12, 69; 13, 41; Suet. Ner. 8; id. Galb. 10: “aliquem Caesarem,” Tac. H. 3, 86 fin.; Suet. Dom. 1: “aliquem patrem patriae,” id. Aug. 58: “eum Latiarem Jovem,” id. Calig. 22; cf.: “eam Volumniam,” Cic. Phil. 2, 24, 58.—
(γ).
Absol.: “qui cum inter se ... amicissime consalutassent,” Cic. de Or. 2, 3, 13: “exercitus consalutant,” one another, Flor. 4, 3, 6.