I.to free from faults, to correct, improve, amend (cf. corrigo—class.; “not in Caes.): tota civitas emendari et corrigi solet continentia principum,” Cic. Leg. 3, 13, 30; cf. Quint. 2, 2, 7; 2, 4, 14; 9, 3, 89: “leviter tuum consilium (with conformare),” Cic. Mur. 29: “consuetudinem vitiosam,” id. Brut. 75: “vitia adolescentiae multis virtutibus,” Nep. Them. 1: “facta priora novis,” Ov. F. 4, 596: “res Italas legibus,” Hor. Ep. 2, 1, 3: “legem severius,” Suet. Aug. 34: “sucos acerbos in pomis,” Ov. Med. Fac. 5; cf. “terram terrā,” Plin. 17, 5, 3, § 41: “bovem cubitorem fame et siti,” Col. 6, 2, 11: “angorem animi (sui),” Amm. 14, 10, 2.—Esp. freq. of correcting, emending language (oral or written), Cic. Att. 2, 16 fin.; id. Or. 46; Quint. 2, 2, 7; 8, 2, 4 et saep.—In medic. lang., like corrigere, for to cure: “alopecias,” Plin. 20, 13, 50, § 129: “tussim,” id. 20, 16, 62, § 170: “albugines oculorum,” id. 32, 7, 24, § 70: “cicatrices,” id. 36, 21, 42, § 156 et saep. —
II. In post-class. lang. in partic., to correct by punishment, to chastise: “libertum non obsequentem aut verbis aut fustium castigatione,” Dig. 1, 16, 9, § 3; Lampr. Alex. Sev. 51; Lact. Mort. Pers. 22 al.— Hence, ēmendātus , a, um, P. a., faultless, perfect, pure: “mores,” Cic. Lael. 17, 61; cf. “vir,” Hor. Ep. 1, 16, 30; Plin. Ep. 3, 3, 5: “e. et Latina locutio,” Cic. Brut. 74; cf. Quint. 1, 5, 1; 33; 2, 4, 15 al.: “opus,” Plin. 34, 8, 19, § 92: “aquae,” id. 36, 15, 24, § 121.—Comp.: “mulier,” Petr. 126, 13: “vita,” Dig. 4, 3, 11.— Sup.: “homo (with optimus),” Plin. Ep. 8, 22, 2: libri, Quint. Ep. ad Tryph. § 3; cf.: “correcta et emendata maxime,” Cic. Ac. 1, 4, 13.—Adv.: ēmendāte , faultlessly, perfectly, purely: “loqui, scribere, etc.,” Cic. Opt. Gen. 2; Quint. 8, 1, 2; 8, 3, 1; Hirt. B. G. 8 prooem. § 6; Vitr. 10, 11.—Comp.: “facere capillum,” Plin. 34, 8, 19, § 58; Quint. 1, 6, 19 Zumpt.