I.untaught, unlearned, uninstructed, ignorant, unskilful.
I. Of persons (class.): “homo,” Auct. Her. 4, 46, 59: “(Juventius) nec indoctus, et magna cum juris civilis intellegentia,” Cic. Brut. 48, 178: “est habitus indoctior,” id. Tusc. 1, 2, 4. — As subst.: “doctus indoctum superabit,” Quint. 2, 17, 43: “indocti,” the ignorant, id. 3, 8, 51; 4, 2, 37; Juv. 2, 4; 13, 181.—With inf. (poet.): “Cantabrum indoctum juga ferre nostra,” Hor. C. 2, 6, 2.—With gen.: “Tiro haudquaquam rerum veterum indoctus,” Gell. 7, 3, 8: “pilae discive trochive,” Hor. A. P. 380. — With acc. (post-class.): “homo pleraque alia non indoctus,” Gell. 9, 10, 5. —
II. Of inanimate and abstract things (poet. and in post - Aug. prose): “indoctae rusticaeve manus,” Quint. 1, 11, 16: “brevitas,” id. 4, 2, 46: “mores,” Plaut. Bacch. 5, 1, 3 Fleck. (Ritschl, moribus moris): “canet indoctum, i. e. sine arte, naturā tantum duce,” artless, Hor. Ep. 2, 2, 9.— Hence, adv.: in-doctē , unlearnedly, ignorantly, unskilfully (class.): “verba haud indocte fecit,” Plaut. Pers. 4, 4, 14: “non indocte solum, verum etiam impie facere,” Cic. N. D. 2, 16, 44.— Comp.: “dicere indoctius, etc.,” Gell. 12, 5, 6.