I.to strike a thing on or against (syn.: incutere, illidere).
I. Lit.: “alicui securim,” Cic. Planc. 29, 70: “cratera viro,” Ov. M. 5, 83: “caput suum parietibus,” Lact. de Mort. Pers. 49: “puppis inflicta vadis,” dashed against, Verg. A. 10, 303: “inflicta terga,” struck, beaten, Val. Fl. 4, 281. —
B. Trop.: “cum ex verbo adversarii aliquid in ipsum infligitur,” is hurled at, Cic. de Or. 2, 63, 255.—
II. Transf., to inflict by striking: “mortiferam plagam infligere,” Cic. Vatin. 8, 20: “vulnera,” id. Pis. 14, 32.—
B. In gen., to inflict, impose upon: “infligere alicui turpitudinem,” Cic. Pis. 26, 63: “detrimenta civitati,” Just. 3, 5: “fuit consuetudo, ut, intra certa tempora non latis usuris, graviores infligerentur,” laid upon, imposed, Dig. 22, 1, 11: “alicui pretium rei emptae,” ib. 3, 5, 30.