I.to render old, to give age or duration to a thing.
I. Lit.: “aquam,” Col. 12, 12: “allium, cepamque,” Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare): “non tam stabilis opinio permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,” Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): “ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,” Plin. 31, 10, 46, § 111: “vina,” id. 19, 4, 19, § 53.—Part. pass.: invĕtĕrātus , a, um.
(α).
Kept for a long time: “acetum,” Plin. 23, 2, 28, § 59: “vinum,” id. 15, 2, 3, § 7: “jecur felis, inveteratum sale,” preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, “fel vino,” id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—
(β).
Inveterate, old, of long standing, rooted: “amicitia,” Cic. Fam. 3, 9, 3: “dolor,” id. Tusc. 3, 16, 35: “malum,” id. Phil. 5, 11, 31: “conglutinatio,” id. de Sen. 20: “licentia,” Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: “litterae atque doctrinae,” Aug. C. D. 22, 6 init.: “codex,” hardened by age, Col. 4, 8, 4. —
(γ).
Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate: “scabritiae oculorum,” Plin. 24, 12, 31, § 121: “ulcus,” id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta , ōrum, n., chronic diseases: “vehementius contra inveterata pugnandum,” Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—
II. Trop.
1. Mid.: “inveterari,” to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary: “mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,” Ulp. Fragm. 1, 4.—