I.palpable, clear, plain, apparent, evident, manifest.
I. In gen. (class.): “manifesta res est,” Plaut. Most. 3, 1, 8: “Penates multo manifesti lumine,” Verg. A. 3, 151: “res ita notas, ita manifestas proferam, ut,” Cic. Verr. 1, 16, 48: “et apertae res,” id. Rosc. Am. 34, 95: “manifestus ex opere labor,” Quint. 10, 3, 8: “phrenesis,” Juv. 14, 136.—With inf.: “manifestus nosci,” Stat. Th. 10, 759.—Comp.: “manifestior fraus,” Plin. 12, 25, 54, § 123.—Sup.: “manifestissimum exemplum,” Plin. 37, 10, 60, 3 165.—In neutr. sing. with a subjectclause, it is manifest that: “manifestum est, ab exordio matutino latitudines scandi,” Plin. 2, 16, 13, § 69.—Neutr. plur. as subst.: mănĭfesta , orum, obvious facts, palpable things: “vera ac manifesta canere,” Juv. 2, 64.—
II. In partic., law t. t.
A. Of offences, exposed, brought to light, proved by direct evidence: manifestum furtum est quod deprehenditur dum fit, Masur. ap. Gell. 11, 18, 11: “atque deprehensum scelus,” Cic. Cat. 3, 5, 11: “peccatum,” Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; Gai. Inst. 3, 183 sqq.; Paul. Sent. 2, 31, 2.—
B. Of offenders, convicted of a thing, caught or apprehended in, manifestly betraying any thing; constr. absol., with a gen. or inf. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).
(α).
Absol.: “nec magis manufestum ego hominem umquam ullum teneri vidi,” Plaut. Men. 4, 2, 29: “ut eos (sc. conjuratos) quam maxume manifestos habeant,” i. e. bring to light, expose, Sall. C. 41: “nocentes,” i. e. evidently guilty, Ov. Nux, 3.—
(β).
With gen.: “mendacii,” Plaut. Truc. 1, 2, 30: “sceleris,” Sall. J. 35: “rerum capitalium,” id. C. 52, 36: “ambitionis,” Tac. A. 14, 29: “offensionis,” id. ib. 4, 53: “doloris,” Ov. F. 5, 313: “vitae,” giving manifest signs of life, Tac. A. 12, 51: “magnae cogitationis,” id. ib. 15, 54: “novarum virium,” Sen. Q. N. 4, 2, 8.—
(γ).
With inf.: “dissentire manifestus,” Tac. A. 2, 57.—Hence, adv., in two forms: mănĭfestō (class. ) and mănĭ-festē (post-class.), palpably, clearly, openly, evidently, manifestly.—Form manifesto: “teneor manifesto miser,” Plaut. Trin. 4, 2, 66: “alter alterum manifesto prehendunt,” id. Ps. 5, 1, 16; id. Most. 2, 2, 79: “ut tota res a vobis manifesto deprehenderetur,” Cic. Cat. 3, 2, 4: “compertum atque deprehensum facinus,” id. Clu. 14, 43: “cum manifesto venenum deprehendisset,” id. ib. 7, 20: “apparet,” Plin. 36, 22, 45, § 161; 9, 45, 69, § 148. —Form manifeste, Sulp. Sev. Chron. 2, 7, 5; Paul. Sent. 3, 6, 60; Dig. 50, 16, 243: “manifeste comperire,” App. M. 6, p. 180, 5.— Comp.: “manifestius ipsi apparere,” Verg. A. 8, 16; Tac. H. 4, 23; 1, 88.—Sup.: “ut omnibus manifestissime pateat,” App. Mag. p. 316, 26; so Dig. 33, 2, 32, § 6; Cod. Just. 4, 18, 2, § 1.