I.a detractor, traducer, disparager (class.): obtrectator est, qui facit quid contra recte tractantem, Paul. ex Fest. p. 199 Müll.: “beneficii,” Cic. Fl. 1, 2: “multi communes obtrectatores atque omnium invidi, multa finxerunt,” id. Planc. 23, 57: “obtrectatores et invidi Scipionis,” id. Rep. 1, 19, 31; id. Fam 1, 4, 2: “non relinquere locum obtrectatorum sermoni,” id. Fl. 28, 68: “contra inimicos atque obtrectatores,” Quint. 11, 1, 23: “laudum mearum,” Cic. Brut. 1, 2.—
obtrectātor , ōris, m. id.,