dissolūtus adj. with comp. and sup.
P. of dissolvo. — Of
discourse,
disjointed, loose, disconnected
, C.—In rhet., as subst
n., asyndeton
, C.— Fig., of character,
lax, remiss, negligent, careless, dissolute, abandoned
: neglegere ... est dissoluti, etc.: in tantis rei
p. periculis: omnium hominum dissolutissimus: liberalitas dissolutior: Graecorum
consuetudo: mores, Ph.: luxu mens, Ta.