fātum ī, n
P. n. of * for,
an utterance, prophetic declaration, oracle, prediction
: Apollo fatis fandis dementem invitam ciet: ex fatis quae
Veientes scripta haberent: Oblitus fatorum, V.—
That which is ordained, destiny, fate
: necessitas fati: fato fieri omnia: plenum superstitionis
fati nomen: neque si fatum fuerat, effugisset: praeter fatum,
beyond the natural course of events
: tibi cura Caesaris fatis data, H.:
Quo nihil maius terris Fata donavere, H.:
caeca, H.: insuperabile, O.: fata regunt
homines, Iu.: fatorum arcana,
O.: fuit hoc sive meum sive rei p., ut, etc.: si
fata fuissent, ut caderem, V.: eo fato ne, etc.:
huic fato divōm proles Nulla fuit, i. e.
will
, V.: fatis contraria nostris Fata
Phrygum, V.—Prov.: fata viam invenient,
nothing can resist fate
, V.—
Bad fortune, ill fate, calamity, mishap, ruin
: exiti ac fati dies: suum fatum querebantur,
Cs.: extremum rei p.—
Fate, death
: Hortensi vox exstincta fato suo est: fato obire,
Ta.: omen fati: inexorabile, V.:
perfunctos iam fato, L.: se fati dixit iniqui,
most unfortunate
, O.: fatum proferre, i. e.
to prolong life
, V.: ad fata novissima,
to the last
, O.—
A pest, plague, ruin
: duo illa rei p. paene fata, Gabinius et Piso.—
A symbol of fate
: Attollens umero fata nepotum (represented on the
shield), V.: fata inponit diversa
duorum,
the lots
, V.—Person.,
The Fates
, Pr., Iu.
