flāgitium ī, n
2 FLAG-,
a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing
: Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil
flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia
facere et dicere.—
A shameful thing, shame, disgrace
: Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap.
C.: Nonne id flagitium est, etc.,
is it not a shame?
T.: haec flagitia concipere animo,
absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel
: omnium flagitiorum circum se habebat, S.—
Shame, disgrace
: factum flagiti plenum: Peius leto flagitium
timet, H.: flagitium imperio demere,
L.