hospes itis (gen plur. hospitium, L.), m (rarely f, O.)
hostis+POT-,
an entertainer, host
(as a friend): devertisse ad hospitem: sedulus, H.: hospitis adfectu salutare,
with a host's politeness
, Iu.: Iuppiter (i. e. hospitalis),
O.: milites tantum hospitibus metuendi,
Ta.—
A sojourner, visitor, guest
: in quam (domum) hospites multi recipiendi: libri tamquam
hospites recipiendi: et hostem et hospitem vidit: meus: vespertinus,
H.—
A friend, one bound by ties of hospitality
: antiquos, T.: suos
notos hospitesque quaerebant, Cs.: homo
multorum hospitum: non hospes ab hospite tutus, O.—
A stranger, foreigner
: urbis: in urbe peregrinantes tamquam hospites: sagaces
fallere hospites,
strangers
, H.: in consuetudine civitatis hospes,
unacquainted with
.