krefja kref, krafða, krafðr krafinn v
1.
to crave, demand, claim (k e-n e-s); k e-n máls, orða, to ask speech of one (engi þorði at k hann orða); hann krafði dura, he asked to be let in, knocked at the door; refl, krefjast, to claim, with gen (krafðist Hávarðr torfunnar)