[339ξ]
βέλτιον.ἀλλ᾽, ὠγαθέ, ἔσκεμμαι ἱκανῶς.οἶσθα οὖν, ἔφη, ὅτι προιόντος τοῦ ᾁσματος λέγει που—
ἐννοεῖς ὅτι ὁ αὐτὸς οὗτος καὶ τάδε λέγει κἀκεῖνα τὰ ἔμπροσθεν;οἶδα, ἦν δ᾽ ἐγώ.δοκεῖ οὖν σοι, ἔφη, ταῦτα ἐκείνοις ὁμολογεῖσθαι;φαίνεται ἔμοιγε (καὶ ἅμα μέντοι ἐφοβούμην μὴ τὶ λέγοι) ἀτάρ, ἔφην ἐγώ, σοὶ οὐ φαίνεται;πῶς γὰρ ἂν“οὐδέ μοι ἐμμελέως τὸ Πιττάκειον νέμεται,
καίτοι σοφοῦ παρὰ φωτὸς εἰρημένον: χαλεπὸν φάτ᾽ ἐσθλὸν
ἔμμεναι.
”Simonides Fr. 37.1.11