I. To adduce proof of a thing, to prove: “ego neque in causis, si quid est evidens, de quo inter omnes conveniat, argumentari soleo,” Cic. N. D. 3, 4, 9; Cic. Verr. 2, 1, 57; id. Att. 3, 12: “cum essem argumentatus,” id. Brut. 80, 277; Liv. 39, 36 fin. —
II. To adduce something as proof: “atque ego illa non argumentabor, quae sunt gravia vehementer, eum corrupisse, etc.,” Cic. Clu. 24: “multa,” Liv. 33, 28.—
III. To make a conclusion, to conclude: “de voluntate alicujus,” Cic. Inv. 2, 44; cf. Auct. ad Her. 4, 35.!*? Pass.: omnia argumentata nomina πιστωθέντα, Aufusius ap. Prisc. p. 792 P.